فروردین ما چند سالی مونده تا بیاد......!

به نام آفرینندهء بزرگ     آفرینندهء تنهایی و غم    داور بر حق    به نام خداوند ایثار و انصاف

سلام عزیزان دل ...

بزار این شونه ء نمناک تکیه گاه گریه

باشه  بزار این خسته بیفته تا شاید

 دوباره پاشه

گریه کن دلت سبک شه  من فدای

 گریه هاتم تو رو تنها نمی ذارم تا

     همیشه   پا به پاتم

کسی از آنطرف بوی علف

به من آواز چکاوک داده ...

طرفی از پس آلودگی روح غروب

دعوتم کرده به رسته خیز نورانی دل

و سپرده ست مرا

تا که آبستن این باد شناور باشم !

من را خبری باید بردن

تا مشرق افسرده ی این روزنه ها !

من وضو خواهم ساخت

و نمازی بر سجاده ی ایمان خواهم کرد

خبری خواهم داد زاغهای سر هر مزرعه را

.... که مترسک زنده ست !!!

شانه هایش پر احساس نیازند به موسیقی منقار شما !

عادت ترسیدن باید امروز شکستن

باید از وسوسه رستن

باید از پیله گسستن

باید امروز شکستن

باید امروز شکستن

به تماشای تولدی صمیمانه نشستن

باید امروز شکستن !

خداحافظی

دیگه واقعا رفتنی هستم.

جالبه نه؟؟ .

۸ ماه با شما بودم.روز و شب.عشقم این بود که نظرات شما رو بخونم.با شما باشم.ولی ....تو این چند وقته       دو ستای خوبی پیدا کردم که بهترین بهانه بود برای ادامه دادن این نوشته ها ولی ...! عشق از بین رفته دوست داشتنا  الکی شده همه به هم پشت میکنن الا .....

از دوستای گل وبلاگم همزبونای صادق  خیلی خیلی  تشکر میکنم .و بهشون می گم شاید یه رووز برگشتم. به  یاد همتون هستم.

 پری ناز کوچولو

 رفتی خونم شده ویرون

 دلم از بی کسی خونه نمیتونه که بخونه

 حرفای نگفته مونده      ولی دل باید بدونه

 اون که رفته دیگه رفته     نمیخواد دیگه بمونه

 نمیخوام که باز بیایی    اون چشاتو من ببینم

 خاطرات باز جون بگیرن     بباز دوباره من بمیرم

 نمیخوام که باز بیای       توی تاریکی بسوزی

 آخه حیف تو عزیزم         که با من با من بمونی.......

 عزیزم سرت سلامت      هر جا رفتی هر جا هستی

 عزیزم دنیا دوروزه    قلب تو هیچوقت نسوزه

 نازنین اینو نخوندم     که تورو گریون ببینم

 الهی برات بمیرم       اشکتو هیچوقت نبینم....

 عزیزم اینو میخونم    که دلم آروم بگیره 

 آخه طفلکی میسوزه میدنم بی تو میمیره

 پری ناز کوچولو

 نگو قسمتم همین بود    نگو سرنوشت نوشته سهم من از تو همین بود

 عزیزم غمت نباشه    برو که رو به رو دوره

 برو ما تنها میشینیم      برای عشقت میمیریم

****************************************************

 آشنا
 آشنا خوش آمدی
 آرام دستم را بگیر
 آشنایی را برایم ساز کن
 آشنا من خوب میدانم که روح
 با تمام جسم من بیگانه است
 آشنا من خوب میدانم که خون
 در کویر قلب و تن خشکیده است
 آشنا من شانه هایم خسته است
 در میان سنگ و تاریخ زمان
 آشنا من دست و پایم بسته است
 آشنا من خوب بودم
 شاخه ام شاداب بود
 سیل باد و برف و باران شاخه ام بشکسته است
 آشنا آرام حرفت را بزن
 شاپرکهای لبت را باز کن
 آشنایی را برایم ساز کن

 

بیا تا خاطرات خون را

مرور کنیم

خاطرات خاکستری

اضطرابهای زرد

و انتظارهای سفید

بیا بر زورق خیال

و قسم به چشمهای شیشه ای تو

که روزی من را به شهر

آرزوهایم خواهد برد ..!

 

دلم در کوچه های شب پریشان می شود هر شب

و در حجمی پر از پاییز ، عریان می شود هر شب

چنان چشمی پر از نجوا ، در این اندوه باران زا

دلم انگار نم نم غرق باران می شود هر شب

به غارت برده است اینک خزان برگ شقایق را

بهاری اندک اندک ، آه ، ویران می شود هر شب 

وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید که بودم وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید نه شعری نه شعاری نمی خواد سنگ روی قبرم بذارید... وقتی هر اومدنی رفتنی داره نمی خواد گل روی قبرم بکارید... خیلی وقتها پیش از این مرده بودم بدون سنگ ُ بدون نام و نشون می خوام باشم برای مردنم کسی رو خبر نسازید نامه ای که گر افتد به دست خواهرم وگر افتد به دست دلبرم ُ اشکش فرو ریزد وقتی مردم روی قبرم ننویسید که بودم مادر:اگر روزی رفیق مهربانی آمد سراغ من بگو:فرزندم به ناکامی جان داد وتا آخرین لحظه عمر به سختی سخن می گفت: خداحافظ عزیزانم خداحافظ رفیقانم

 

گذشت

گذشت عمرِمن ُ  گفت هر چه بود گذشت                                 به گریه گفتم آری ولی چه زود گذشت   بهار بود‌ُ تو بودی‌ُ عشق بود‌ُ امید                                    بهار رفت‌ُ تو رفتیُ هر چه بود گذشت    گَرم به عمر شبی خوش گذشت آن شب بود                                   که در کنار تو با نغمه و سرود گذشت من میگم به من نگاه کن                       تو میگی که جون فدا کن                          من میگم چشمات قشنگه                                                                تو میگی دنیا دورنگه  من میگم دلم اسیره   تو میگی که خیلی دیره                            من میگم چشمات وا کن                                                                 تو میگی منو رها کن من میگم قلبم نشکن  تو میگی من میشکنم ؟ من ؟                    من میگم دلم رو بردی                                                                 تو میگی به من سپردی من میگم دلم شکستس تو میگی خوب میشه خستس                     من میگم بمون همیشه                                                                  تو میگی ببین نمیشه من میگم تنهام میذاری ؟ تو میگی طاقت نداری ؟                              من میگم تنهائی سخته                                                                 تو میگی این دست بخته من میگم خدا به همرات  تومیگی چه تلخ حرفات                               من میگم که تا قیامت                                                                  برو زیبا به سلامت

برای بار آخره که همزبونه تنهایی ها آپدیت شد ..

.

به همگی پیشاپیش سال نو رو تبریک می گم

   یاابا عبدالله الحسین

سربلند باشید و پیروز

یاعلی ....و خداحافظ ...

پوچ

                                                         

بی تو ؛
هزار سال است که مرده ام !

 اگه... اگه یه روزی خواستی بری....

 خیالتو قاب می کنم توی قلبم که همیشه پیشم باشی...باشه؟!؟

هی تو می روی

هی من ثانیه میشوم

هی می دوم پی ات

هذیان میشوم

ناله میشوم

اشک می شوم

هی تو می گریزی و

               همیشه من جا مانده ام  !

**همین !**

دلتنگ توام ...
و
بهانه گیر
و تو غریب تر از پیش می‌مانی
یاس من
دوستت دارم همین...

نیمه شب ها شده روشن ترین دقایق زندگیم...

تو می درخشی و من از قعر چاه برون می آیم!

** دستهای سرد و نازکم منتظر میمونن

شاید روزی دستای پر سخاوت و مهربونت خالی انگشتامو پر کنه...

بی تاب بودم، اندوه قاب های تهی از رنگ را و طرح جاودانه تو که درخاطره آب انعکاس هزار رنگ بود و بی رنگ
محو تماشای تو بودم در رقص باد و زمزمه رود...
مرور می کنم لحظه ها را تنها در تکرار صدایی که این روزها هزاران هزار بار شنیده‌ام، در پیچ و تاب ماهی‌ها روی خاک و پرسه نگاه تو که تاب دیدن نداشت.
...
خاک نمناک می شود در نمزده گی باران، آهسته می‌خوانی، تبدار می‌مانم در حضور آفتاب، روی کهنگی درگاه، میان طرح نشکفته گل‌میخ ها
شکوه مرمرین زمان است در توالی نت‌های سیاه و سپید و من تنها سکوت می‌شنوم و نگاهت می‌شود فریاد
ترنم باران و بازی آفتاب از افقی که دیگر دلگیر نیست
رسیده‌ایم تا سجود درایوانی ساکت و امن، حوضی در میان و ماهی‌ها سرخ، نشسته‌اند به تماشا که برایت آب بریزم، که برایم آب بریزی
که وضو بگیرم، که وضو بگیری
که دعا بخوانم، که دعا بخوانی
که بمانم، که بمانی
بمانی، بمانی، بمانی...
نه!
دستانت را منتظر نمی‌گذارم، قلم را می‌گیرم و می‌نویسم سطر سطر واحه را از تو
پررنگ‌تر و بی‌تاب‌تر
صدایت می‌کنم و دستانت را به نجوای آشنای هر شبم می‌سپارم، بوسه و بوسه...
این بار آمده‌ای، می‌دانم
می‌دانم
بوی یاس می‌آید.....

هوا ترست به رنگ هوای چشمانت

دوباره فال گرفتم برای چشمانت

                    اگر چه کوچک و تنگ است حجم این دنیا

قبول کن که بریزم به پای چشمانت

                                                                   بگو چه وقت دلم را ز یاد خواهی بر د

     اگر چه خوانده ام از جای جای چشمانت

دلم مسافر تنهای شهر شب بو هاست

که مانده در عطش کوچه های چشمانت

تمام آینه ها نذر یاس لبخندت

جنون آبی در یا فدای چشمانت

چه می شود تو صدایم کنی به لهجه موج

به لحن نقره ای و بی صدای چشمانت

                                          تو هیچ وقت پس از صبر من نمی آیی

در انتظار چه خالیست جای چشمانت 

 به انتهای جنونم رسیده ام اکنون

به انتهای خود و ابتدای چشمانت

 
 من و غروب و سکوت و شکستن و پاییز

 
تو و نیامدن و عشوه های چشمانت 

خدا کند که بدانی چه قدر محتاج ست 

نگاه خسته من به دعای چشمانت

تو اتاقی من نشستم

بغض گریه رو شکستم

تک و تنها گریه کردم

دل به هیچ کسی نبستم

خاطره های گذشته

از پیش چشمام گذشتن

روزای خوب واسهء من

رفتن اما بر نگشتن

رفتن اما بر نگشتن

آره تنهام میدونی

خیلی تنهام می دونی

قول بده این دفعه رو

تو کنارم می مونی

تو کنارم می مونی

بیا حتی واسه یک بار

پر کن این تنهایی ام را

بیا و ببین دوباره

شب آتیش بازی ام را

آره تنهام میدونی

تک و تنهام می دونی

قول بده این دفعه رو

تو کنارم می مونی

تو کنارم می مونی 

در  آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم 

Vaghti deltangi miad hishki soraghet nemiad

Vaghti deltangi miad

 hishki soraghet nemiad

جوان زحادثه ای پیر میشود گاهی

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

 چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

آخرین نفس

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

عقاب تیز پره  دشت های استغنا

اسیر پنجهء تقدیر می شود گاهی

صدای زمزمهء عاشقان آزادی

فغان و نالهء شبگیر می شود گاهی

نگاه مردم بیگانه در دل غربت

به چشم خستهء من تیر می شود گاهی

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

بگو اگر چه به جایی نمی رسد فریاد

کلام حق دم شمشیر می شود گاهی

بگیر دست مرا آشنای درد بگیر

مگو چنین و چنان دیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

***************************************** 

خلوت بی تو!  معنا نداره

اینجا بدون نازنینم صفا نداره

صبور و پاکی

قرمزه  قرمز

آبی دریا پیش تو جلا نداره

طلای ناب روزگار

تا تو میای میاد بهار

کویر سردم بی تو عشق

ابری شو رو تنم ببار

بی تو نوایی ندارم

سوزه صدایی ندارم

بیا تا تو لحظهء بغض

سر روی شونت بزارم

*************

 **************

حالا که دلتنگی داره رفیق تنهاییم میشه کوچه ها نا رفیق شدن حالا که

می خوام شب و روز به هم دیگه دروغ بگن ساعتها هم دقیق شدن

طلوع من   طلوع من  وقتی غروب پر بزنه موقع رفتنه منه

طلوع من   طلوع من  وقتی غروب پر بزنه موقع رفتنه منه

******

آخه من هیچی ندارم که نثار تو کنم

تا فدای چشای مثله بهار تو کنم

میدرخشی مثله یه تیکه جواهر توی جمع

 من می ترسم عاقبت یه روز قمارت بکنم

من مثله شبای بی ستاره سرد و خالی ام

خب می ترسم جای عشق

غصه رو یارتو کنم

تو مثله قصه پر از خاطره هستی

نمیخوام منه بی نشون تو رو

 نشونه دارت بکنم

تو که بی قراره دیدن شب و ستاره ای

واسه دیدن ستاره بی قرارت بکنم

 مثله دریا بی قراری نمی تونی بمونی

من چرا مثله یه برکه موندگارت بکنم

من مثله شبای بی ستاره سرد و خالی ام

خب می ترسم جای عشق

غصه رو یارتو کنم

تو مثله قصه پر از خاطره هستی

نمیخوام منه بی نشون تو رو

نشونه دارت بکنم

تو بگو خودت بگو با تو بمونم یا برم

آخه من هیچ نمی خوام که غصه دارت بکنم

تو بگو خودت بگو با تو بمونم یا برم

آخه من هیچ نمی خوام که غصه دارت بکنم

   تعطیل! 

  تعطیل

برای همیشه

 خدا نگهدار

کاشکی.......

کاشکی تنهام نمی ذاشتی   بی تو من خیلی غریبم

     باز من ماندم و خلوتی سرد

خاطراتی  زبگذشته ای دور

یاد عشقی که با حسرت و درد

رفت و خاموش شد در دل گور

چشم ها در سیاهی  فرو رفت

ناله کردم مرو . صبر کن . صبر

لیکن او رفت .  بی گفتگو رفت

 

تو دیگه بر نمی گردی   اینو من خوب می دونم

باز به یاد تو همیشه      شبها آواز می خونم

تو دیگه بر نمی گردی   اینو من خوب می دونم

باز به یاد تو همیشه      شبها آواز می خونم

می دونم برگشتن تو     دیگه یک خواب و خیاله

تا دوباره تو رو داشتن   آرزویی  که  محاله

آرزو هر چی که باشه   اما داشتنش قشنگه

بعد رفتن تو دستام      رو به آسمون بلنده

بعد رفتن تو دستام      رو به آسمون بلنده

حالا دستام بی تو سرده       بس که بی تو گریه کردم

گونه هام خیسه از اشکام      بس که بی تو تک و تنهام

 

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

وقتی رفت غبار نشست رو رویاهای اطلسی

دیگه هیچ کسی نشد عاشق چشمای کسی

وقتی رفت دریا دیگه به ماهی ها نگاه نکرد

ماه دیگه در نیومد ستاره ادعا نکرد

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

وقتی رفت لونهء هیچ پرنده ای چراغ نداشت

واسه درد دل دلم هیچ کسی رو سراغ نداشت

وقتی رفت پرنده های کوچه بی دونه شدند

عاقلا رفتنش رو دیدن و دیونه شدند

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

   وقتی رفت یه قطره اشک   از شهره چشماش جاری بود

همونو ازش گرفتن   آخه یادگاری بود...

تقدیم به پدر بزرگ  و  هم کلاسی عزیز محسن کاظم دوست

رویاها

رویاها را باید تسلیم کرد!

خواب دیدم!دیشب در امتداد ترس٬ همه غصه ام را خواب دیدم!

 رویاهایم تسلیم شده بودند! مطلق ٬محض!

و من٬ شاید گم ٬شاید پیدا ٬به دنبال جاده ای  می دویدم٬شاید بارانی!

آن طرف ها ٬حوالی شما ٬شاید جاده ای برای من باشد!

شاید هم باریکه راهی !که مدتها برای تو مسدود مانده باشد!

چرا این روزها ٬جاده های خدای تو٬ اینقدر امن و امان شده است؟

کاش راهزنی٬ در بین این کور راهها٬راه مرا با تمام رویاهایم می دزدید!

این روزها

چیزی می خواهد پشت مرا به زمین بزند چیزی که جنسش را نمی دانم! 

می میرم برات

نمی دونستی می میرم بی تو

بدون چشمات

رفتی از برم

تومی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

نمی خوام بیای

نمی خوام میونه تاریکیه من تو حروم بشی

نمی خوام ازت

نمی خوام مثله یک شمع بسوزی برام

تا تموم بشی

برو تا بزرگی

می خوام که فقط آرزوم بشی

می میرم برات

نمیدونستی می میرم بی تو بدون چشمات

رفتی از برم

تو نمی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

می میرم برات

عاشقم هنوز

نمی خواستی که بمونی و بسوزی به سازه دلم

گفتی من میرم

تو می خواستی بری تا فرداها

برو خوشگلم

برو راهی نیست تا فرداها

تا خاک و گلم

تا خاک و گلم

سفرت به خیر

اگه میری از اینجا تک و تنها تا یک شهر دور

برو که رفتن بدونه ما می رسه به یک دنیا نوور

برو که رفتن بدونه ما می رسه به یک دنیا نوور

به یک دنیا نور

سفرت به خیر

برو گر شکستی ز من  می تونی تو برو بساز

از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز برو

از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز برو

تو بازم برو

نمی خوام بیای

نمی خوام میونه تاریکیه من تو حروم بشی

نمی خوام ازت

نمی خوام مثله یک شمع بسوزی برام تا تموم بشی

برو تا بزرگی

می خوام که فقط آرزوم بشی

آرزوم بشی

می میرم برات

نمی دونستی می میرم بی تو

بدون چشمات

رفتی از برم

تومی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

می میرم برات

به یادت داغ بر دل می نشانم

کاش می شد عشق را تفسیر کرد      کاش می شد عمر را تکثیر کرد

روی این  گردونهء  نا مهربان         گرمی مهر تو را تصویر کرد

یه خاطرهء کوتاه از حقیقت:

سه شنبه بود روزی که حضرت مهدی تو مسجد جمکران حضور داره آره یکی از همون سه شنبه های خدا بود  هوا سرد و سوزناک بود

پدربزرگ چند هفته ای هست که یه دردی با خودش داره واسه همین هم سه بار بیمارستان بستری شده بود و با بهبود حال مرخص شده بود.شب یلدای 84 بابام پیش پدر بزرگ تو بیمارستان بود با این شب صدمین شب یلدای پدر بزرگ بود اما این یکی رو دیگه تو خونش نبود که همهء بچه ها و نوه ها و نتیجه ها و ... کنار هم جمع بشن و خوش بگذرونن

چند روز بعد از ترخیص پدر بزرگ خبر دادن که حالش بده! بابام و عموها  رفتن که ببرنش پیش دکتر اما این دفه با مخالفتش روبرو شدند میگفت نمیخوام برم اونجا همهء بدنم رو سوراخ کنند آخه اونجا حوصله ام  هم سر میره .مثل اینکه دکترها هم از دستشون کاری بر نمی یاد.

پدر بزرگ تو یه شهر نسبتا کوچیک(شهر خودمون) حدود ۶۰ سال یا بیشتر بود که صیغهء محرمیت و عقد داماد و عروس ها رو انجام میداد .ظاهرش خیلی ساده بود همیشه زیر لب ذکر میگفت با اون تسبیح مشکی که یادگار مونده. دلتنگ اوون همه خاطره هایی که ازش دارم می شم. هنوزم هیشکی باور نمی کنه که !

هنوز صدای مهربونش تو گوشمه کوچیک تر از اینها که بودم منو با خودش به مجالس عقد می برد بهم خیلی خوش می گذشت  هر موقع به پدر بزرگ سلام می دادم در جواب می گفت سلام آقای خوش کلام. تو این چند روزه چند بار هم خوابش رو دیدم.هنوز چهرش جلو چشممه صورت مهربونش چهرهء خندونش!

یادش به خیر تابستون از حیاط بزرگ خونهء پدر بزرگ انگور قرمز می چیدم و میشستم و با همدیگه میخوردیم

پدر بزرگ اون قدیما رییس کاروان حج بوده روز آخر یکی از همون دوستای هم دوره ایش میاد ملاقات

بابا بزرگ با وجود کسالت و درد با دیدنش کلی خوشحال میشه با مهمونه عزیز مفصل صحبت می کنه و به اطرافیان می گه که ازش پذیرایی کنند از مهمون عزیز هم می خواد که شام رو پیششون بمونه اون هم موافقت می کنه!

مهمون با اطرافیان پدر بزرگ چند کلمه ای صحبت می کنه پدر بزرگ با اینکه سرم به دستش بود ! میگه که تشنه ست آب میخواد  اول بهش نمیدن اما پا فشاری پدر بزرگ ادامه داره و آب می خواد . بهش آب میدن تا تشنگی ش بر طرف شه

مهمون هنوز داره با اطرافیان(عمو و بابا و ...) صحبت می کنه

تو این میون پدر بزرگ داره یه چیزایی زیره لب میگه  آره داره با مادر بزرگ مرحوم صحبت می کنه! اسمش رو صدا می کنه  طوری که بقیه هم می شنوند  حالش رو می پرسه (زمزمه ها ادامه داره...) پدر بزرگ به یه جا خیره شده و با مادر بزرگ صحبت می کنه!

مهمون تا یک لحظه سرش رو بر می گردونه

میشنوه که پدر بزرگ گفت : (اشهد و ان لا اله الی الله و اشهد و ان محمد رسول الله) رففففت

 چند ساعت بعد از فوت  پدر بزرگ تلفن زنگ می خوره و طرف مقابل می گه که با حاج آقا کار دارم!!

کارش رو جویا میشن! میگه که امشب مجلس عقد داریم میخواستیم که حاج آقا ...... اما ...!

با رفتنه مادر بزرگ یک عالمه گل های محمدی باغچه دیگه غنچه نداد کاملا خشک شد  با رفتن پدر بزرگ تمام خونه سوت و کور شد یک شهر جای خالیش رو  حس می کنند

بهار 85 بدون  پدر بزرگ بدون بزرگ خاندان ؟! نمیشه!!

شنیدم که تنها روحانی اصیل شهرمون هم بوده

این چند باری هم که تو این چهل روز اومد به خوابم   من فکر کنم دلیل خاص خودش رو داشت

روز تشییع پشت آمبولانس همه می گفتند   لا اله الی الله  منم تو اون جمع بودم اون روز بیشتر از همهء روزها دنبال صواب بودم .....

تا اینکه موقع خوردن ناهار شد  همه مشغول خوردن ناهار بودند  پسر عموهام  هی به من میگفتند که منم باهاشون ناهار بخورم اما نخوردم

تا اینکه موقع اذان مغرب فهمیدند من روزه بودم آره روزه بودم واسه پدر بزرگ صواباش هم ماله پدر بزرگ

اما نمی خواستم بقیه بفهمن !

این چند باری هم که پدر بزرگ اومده به خوابه شاید یه جور تشکر بوده

پدر بزرگ واقعا ره صد ساله رو تو صد سال طی کرد بزرگای شهر می گن که یه سعادت ه براش که چهلمین روز فوتش با عاشورا مصادف شده

چی میشه کرد باید باور کنیم که دیگه تنها شدیم   فقط می تونیم براش دعا کنیم و راهش رو ادامه

بدیم ! روحش شاد

همه از دنیا یک روز میریم

اما پاک ترا و بهترا زود تر میرن

پدر بزرگ هر موقع که آب می نوشید میگفت سلام بر حسین

همیشه قبل از قضا خوردن بسم الله میگفت و بعد از وعدهء قضا هم خدا رو شکر می کرد و ...  همون کارایی که ما انجام میدیم از پدر بزرگ یاد گرفتیم

 کلام آخر:  دنیا بی ارزشه و بی وفا به این دنیا و آدماش دل نبند و دل اون افرادی رو که شکستی بدست بیار و به فکر اون دنیا هم باش!! اولین چیزی که آخرت پرسیده می شه نمازه ( نماز) 

 اونی که میخواستی تو غبارا گم شد         مرغی شد و پشت حصارا گم شد
اسم تو رو رو بال مرغا نوشت                   رو کنده ی سبز درختا نوشت
یه روز که بارون میومد بهش گفت              یه روز دیگه رو موج دریا نوشت
دریا با موجاش اون رو از خودش روند          مرغ هوا گم شد و اون رو گریوند
اونی که میخواستی تو غبارا گم شد         مرغی شد و پشت حصارا گم شد
باد اومد و تو جنگلها قدم زد                      اسم تو رو از همه جا قلم زد
ببین جدایی چه به روزش آورد                  چه سرنوشتی که براش رقم زد

سلام محرم

ششماهه على به دوش بابش دادند

یک جام از آن باده نابش دادند

چون با لب تشنه حاجت آب نمود

با تیر سه شعبه‏اى جوابش دادند

مفهوم بلند آفتابى عباس

از گریه کودکان کبابى عباس

از تشنگیت فرات دلخون گردید

واللَّه که آبروى آبى عباس

**************************************************************************** 

(عاشورا)

طبلها مى‏کوبند، سنجها بى‏قرارى مى‏کنند و اشکها بى‏تاب رهایى‏اند، گودخانه چشم دیگر تاب

 دریا، دریا غم نمى‏آورد و موج موج اشک بر صورتم روان مى‏شود. پلکها را مى‏بندم تا شاید

 شورش دلم رإ؛ مرهمى گذارم.

امّا صداى العطش... العطش... از فراسوى تاریخ بر جانم چنگ مى‏زند. چه نزدیک است

پژواک مویه‏هاى کودکان بى‏قرار نینوا!

چه بى‏نوایم که توان دست یارى آقا را ندارم. دستها را بالا مى‏برم. به آسمان نگاه مى‏کنم. ظهر

 خونینى است. خورشید به‏سختى مى‏تابد. اشک خورشید چون تیغه‏هاى فلزى برنده بر رویمان

 که نه، بر روح‏مان مى‏نشیند.

(آپ بعدی روز تاسوعا)

حلقهء گمشده  

http://halghe.blogsky.com  

به زودی......

نمیدانی دلم تنگ است

دلم تنگ است برای در کنارت بودن

دلم تنگ است برای خیره شدن در چشمانت

نازنینم نمیدانی که شبها تا سحر به یاد روزهایی که در کنار هم بودیم

 و درد دل میکردیم اشک میریزم

نمیدانی که دیداری دوباره در وجودم آتش عشقت را برانگیخته کرده است

نمیدانی چندین برابر از قبل به قلب مهربان و عاشقت وابسته شده ام

و باری دیگر عهد سوختن و ماندن را به تو دادم

هنوز رنگ چشمانت در خاطرم مانده و زنگ صدایت در گوشم زمزمه میکند

انتظار به پایان رسید و تو را از نزدیک تماشا کردم

 و به محبتت آمیخته شدم

ای پاکترین احساس به یادت آنقدر از اعماق وجود اشک خواهم ریخت

 تا تو را دوباره ببینم و تو را باری دیگر در آغوش بکشم

 و باری دیگر دستان گرمت را بفشارم و با همان دستها صورتم را نوازش دهی

نمیدانی که چقدر دلتنگم عزیزم 

چقدر دلتنگم

و من در غروبی سنگین گرفتار آمدم. غروبی که باید بایستم و به تنهایی ، نظاره اش کنم .دستانی که هنوز خنکای نسیم وجودت را حس میکند و گرمای پرمهر ِ عشقت را داغ و سوزان لمس میکند. به غروبی نظاره می کنم که از این پس همراه همیشگی ناله های شبانه ام خواهد بود و در آسمان ِ غروب هنوز هم ، تنها آخرین لبخندت را می بینم که همچون گذشته ای نه خیلی دور،همراه برق چشمانت ، سینه ام را سرشار از عشق می نماید.

و همراه نسیم ِ سوزناکی که از سوی دریا به سمتم می آید و خنکای آن قادر به التیام ِ آتش سوزناک ِ سینه ام نیست ، صدایت تا ابد برایم آشِنا خواهد بود.

تقدیم به ستاره ی همیشگی و ماندگار در قلبم...

بار دیگر ، در اندوه وداعی بدون خداحافظی بغض های محبوسم را در گلو میکشم و  در ساحل صاف قدم می گذرام تا در اندیشه ی تنها ستاره ام ، از  صدای هق هق ِ نفس هایم را تنها در سینه ام بشنوم.قدم میزنم و ......

وقتی میخواستم زندگی کنم راهم را بستند .)(وقتی سخن می گفتم گفتند گناه است)( وقتی می گریستم گفتند کودکانه است .)(وقتی میخندیدم گفتند دیوانه است .)(وقتی سکوت کردم گفتند عاشق است.)(نمی دانم چرا زندگی دشوار است ؟؟.)( چرا زیستن سخت است ؟؟.)

سوگ آخرین پدر بزرگ

 انا لله و انا الیه راجعون

ای دریغا راد مرد لطف و رحمت در گذشت

اسوهء شوق و تلاش و همت در گذشت

آن که با عشق علی قلبش به سینه می تپید

گشت تسلیم قضا و با رضایت در گذشت

 

  

گریه ات به حالم

می نالد از غم

این دل دما دم

فردا کجایی؟

سفر بخیر

سفر بخیر   مسافره من

گریه نکن 

گریه نکن   به خاطره من

باران می بارد امشب

دلم غم دارد امشب

آرامه جانه خسته

 ره می سپارد امشب

در نگاهت مانده چشمم

شاید از فکره سفر

 برگردی امشب

از تو دارم یادگاری

سردیه این بوسه را

 پیوسته بر لب

قطره قطره اشکه چشمم

می چکد با نم نمه  باران به دامن

بسته ای باره سفر را

با تو ای عاشق ترین

   بد کرده ام من  

باران می بارد امشب

تو رو کم دارم امشب

آرامه جانه خسته

 ره می سپارد امشب

باران می بارد امشب

تو رو کم دارم امشب

آرامه جانه خسته

ره می سپارد امشب

این کلام آخرینت

 برده میل ه زندگی را از سره من

گفته ای شاید بیایی از سفر

 اما نمیشه باوره من.

ای کاروان آهسته ران          کارامه جانم می رود

پدر بزرگ عزیزم  مهربونه خسته, یاد آوره همهء خاطرات کودکیم

برای همیشه امروز از میان ما پر کشید.

باورم نمیشه ....

ستاره‍ای از دور
مرا به وسعت پرواز خویش می‌خواند
ستاره پنجره را بسته نمی‌داند
خودم در شعری به نام چکاوک گفته‌ام :
می‌توان کاسه آن تار شکست
می‌توان رشته این چنگ گسست
می‌توان فرمان داد : هان ای طبل گران زین پس خاموش بمان
به چکاوک اما
نتوان گفت مخوان

«شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود
سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود»
«به پرستو ، به گل ، به سبزه درود ! »

«ما عاشقان نور و بهار و پرنده‌ایم
شب، بوسه می‌فرستیم
مهتاب نازنین را
با صبح می‌ستاییم
مهر گل‌آفرین را»

من دل به زیبایی به‌خوبی می‌سپارم، دینم این است
من مهربانی را ستایش می‌کنم، آیینم این است
انسان و باران و چمن را می‌ستایم
انسان و باران و چمن را می‌سرایم

او نه تنها زیباییها را می‌ستاید ، در میان آنها درس مهر و دوستی و مهربانی به ما می‌دهد.

در این گذرگاه
بگذار خود را گم کنم در عشق
بگذار از ره بگذرم با دوست، با دوست

ای همه مردم، در این جهان به چه کارید؟
عمر گرانمایه را چگونه گذرانید؟
هر چه به عالم بود اگر به کف آرید
هیچ ندارید اگر که عشق ندارید

وای شما دل به عشق اگر نسپارید
گر به ثریا رسید هیچ نیرزید
عشق بورزید
دوست بدارید !

غریبه ای یه وقت نیاد

صدای عشقمو نخواد

یا توی خلوت دلم

بدون دعوتی نیاد

دلم میخواد نبینمش

اون روزی که گریه میاد

آهسته آهسته میگم

کسی ازم بدش نیاد

از غم و غصه نمی گم

یه وقت صدایی در نیاد

گفته شده شادی کنم

از گریه ام هیچ نشه یاد

گفتن اگه زاری کنم

می برنم زودی زیاد

ای خدا زاری می کنم

تا خنده رو بدی بم یاد

گریه نباید بکنم

تا گریه هست خنده نیاد

بدون گریه نتونم

به این میگن یه اعتیاد

بدون گریه داغونم

با گریه هام نفس میاد

خدا دارم تموم میشم

انگار بردی منو ز یاد

منم دارم حروم می شم

خاطره هام رفته به باد

هیچکی بهم امون نداد

جواب عشقمو نداد

آدمک رفته به باد

ندای عشقشو سر داد

اون که همش گریه می کرد

گریه هاشم نموند به یاد

گریه شده بود خنده هاش

به خنده هاش گریه می داد

این آدم غمگین ما

جز گریه هیچ نداره یاد

تو این غمو غصه ی سرد

خنده برام شده یه درد

نمی تونم خنده کنم

بهم بگین آدم بد

اونا بهونه می کنن

گریه رو بم زهرمی کنن

چرااونا نمی دونن

اینجا فقط یه مهمونن

غریبه ای یه وقت نیاد

صدای عشقمو نخواد

یا توی خلوت دلم

بدون دعوتی نیاد

مرداب....!

 

ماه من غصه نخور

زندگی رنگارنگه

یه وقتایی دور شدن هم قشنگه!!

مراقب گلدون اطلسی باش

یه وقتای منتظره کسی باش

کسی که چشماش یه کم روشنه!
شاید یه قدری هم شبیه منه.

 

با یه رنگه سرخ زیبا

مثه برگای شقایق

تو کتاب عشق نوشته

غم و غصه واسه عاشق

نوشته عاشق همیشه

تویه بحر غم می مونه

دل عاشقم نمی شه

آوازه شادی بخونه

آوازه شادی بخونه

آخه اونکه جون و قلبش

تویه زندونی اسیره

تویه این زندون نباشه

طفلکی دلش می گیره

این دل عاشق همیشه

واسه یارش بی قراره

واسه برگشتنه یارش

همیشه چشم انتظاره

همیشه چشم انتظاره

دل اون خیلی شبا رو

مونس غصه و درده

تنور شادی قلبش

عمریه خاموش و سرده

میشه خوند از تو نگاهش

همهء درد ها رو با هم

چشمهاشم همیشه داره

راز غصه ها رو با غم

آخه اونکه جون و قلبش

تویه زندونی اسیره

تویه این زندون نباشه

طفلکی دلش می گیره

تو کتابه عشق نوشته

عاشقا صادق و پاکند

تویه راه عشق همیشه

ساده  ساده مثله خاک اند

ساده  ساده مثله خاک اند

عاشقا همیشه پاک اند

تا همیشه سینه چاک اند

ساده  ساده مثله خاک اند

عاشقا ساده و پاک اند

عابری با پاهایی از جنس تردید و دستانی از جنس انتظار

 به دنباله لحظه های عشقش دوید تا جایی که زمین ایستاد ولی زمان همچنان در حرکت بود

لحظه ها سریعتر از گذشته عبور می کنند و او در مرداب غرق شد

و آخرین اثر از او حبابهایی بود

 که یکی بعد از دیگری نا امیدی را شعار خود کردند.

کجای این جنگل شب

پنهون میشی خورشیدکم

پشت کدوم سد سکوت

پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک میکنی؟!؟!؟

من که منم برای تو

لبریزم از عشق تو و

سر شارم از هوای تو

لبریزم از عشق تو و

سر شارم از هوای تو

دسته  کدوم غزل بدم

نبض دله عاشقمو!

پشته کدوم بهانه باز

پنهون کنم هق هقمو؟

گریه نمی کنم نرووو!

آه نمی کشم بشین!

حرف نمیزنم بمان!

بغض نمی کنم ببین!

نوازشم کن و ببین

عشق می ریزه از صدام

صدام کن و ببین که باز

غنچه میدن ترانه ها

اگر چه من به چشم تو

کم ام   قدیمی ام   گم ام

آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم

گریه نمی کنم نرو!

آه نمی کشم بشین!

حرف نمیزنم بمان!

بغض نمی کنم ببین!

اگه به زوره روزگار

از زندگی ت میرم کنار

میرم که ثابت بکنم

عاشقتم دیونه وار

تو گریه های زارو زار

سپردمت به روزگار

این از خودم گذشتن رو

پایه خاطر خواهیم بزار

خیال نکن که خواستمه!

این اونه که می خواستمه

به قبلهء محمدی  اینه که حرفه راستمه

همواره به خاطر بیاور که

در اوجی معین دیگر ابری نیست

اگر زندگیت ابری است به دلیل این است که روحت آنقدر که باید بالا نرفته.!!

قربونه کبوترایه حرم امام رضا

                                      قربونه لطف و صفا و کرم امام رضا

**************************************************************************

دوست خوبم آقای محمد محمد کریمی درگذشت پدر گرامیتان را به شما

 و خانواده محترم تسلیت عرض میکنم*

**************************************************************

اندوه پست کاش چون پاییز بودم....کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموش دل انگیز بودم برگ های آرزویم یکی یکی زرد می شد آسمان سینه ام پر از درد می شد ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ میزد و چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور ور نگ آمیز بودم شاعری در چشم من میخواند شعری آسمانی در کنار قلب عاشق شعله می زد در شرار آتشی درد نهانی نغمه ی من همچو آواز نسیمی پر شکسته عطر غم میریخت بر دلهای خسته پیش رویم : چهره ی تلخ زمستان پشت سر:آشوب تا بستان عشقی ناگهانی سینه ام: منزلگه اندوه و درد و بد گمانی کاش چون پاییز بودم...کاش چون پاییز بودم(*)   تو کجایی در گستره ی بی مرز این جهان تو کجایی من در دور دست ترین جای جهان ایستادم کنار تو تو کجایی در گستره ی نا پاک این جهان تو کجایی من در پاک ترین مقام جهان ایستاده ام بر سبزی شور این رود بزرگ که می سرایند برای تو فروغ.فرخزاد

ای ستاره ها

ای ستاره ها که بر فرازاسمان

با نگاه خود اشاره گر نشسته اید

آری این منم که در دل سکوت شب

نامه های عاشقانه پاره میکنم

ای ستاره ها اگر به من مدد کنید

دامن از غمش پر از ستاره میکنم

با دلی که بویی از وفا نبرده است

جور بیکرانه و بهانه خوش تر است

در کنار این مصاحبان خودپسند

نار و عشره های زیرکانه خوش تر است

ای ستاره ها چه شد که در نگاه من

دیگر ان نشاط و نغمه مرد

ای ستاره ها چه شد که بر لبان او

اخر ان نوای گرم عاشقانه مرد

سر نهادم که در میان این سطور جستجو کنم

نشانی از وفای او

ای ستاره ها مگر شما هم اگهید

از دورویی و جفای ساکنان خاک

که اینچنین به قلب اسمان نهان شوید

ای ستاره ها ستاره های خوب وپاک

من که پشت پا زدم به هر چه هست و نیست

تا که کام او ز عشق وا کنم

لعنت خدا به من اگر به جز جفا

زین سپس به عاشقان وفا کنم

ای ستاره ها که همچون قطره های اشک

سر بر دامن سیاه شب نهادید

ای ستاره ها کز ان جهان جاودان

روزنی به سوی این جهان گشودید

رفته است و مهرش از دلم نمی رود

ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست

ای ستاره ها .ای ستارها.ای ستارها

پس دیار عاشقان جاودان کجاست

گریه نکن

من هنوز چیزی نگفتم
که تو طاقتت تموم شد
باقیشم بگم میبینی
گریه هات کلی حروم شد

من که آسمون نبودم
اما عشق تو یه ماهه
سرزنش نکن دلم رو
بخدا اون یه بیگناهه

باز که ابری شد نگاهت
بغضتم واسم عزیزه
اما اشکاتو نگه دار
نذار اینجوری بریزه

حال من خیلی عجیبه
دوست دارم پیشم بشینی
من نگاهت بکنم تا
تو چشام عشقو ببینی
تو چشام عشقو ببینی

بدجوری دیوونتم من
فکر نکن این اعتراضه
همیشه نبودن تو
کرده این دلو کلافه


میدونم فرقی نداره
واست عاشق بودن من
میدونم واست یکی شد
بودن و نبودن من

اولش گفتم یه حسه
یا یه احترام ساده
اما بعد دیدم یه عشقه
حد و اندازش زیاده

بیا و مثل گذشته
جز به من به همه شک کن
من بدون تو میمیرم
بیا و بهم کمک کن

من هنوز چیزی نگفتم
که تو طاقتت تموم شد
باقیشم بگم میبینی
گریه هات کلی حروم شد

من که آسمون نبودم
اما عشق تو یه ماهه
سرزنش نکن دلم رو
بخدا اون یه بیگناهه....

ماه من

همیشه...

وقتی نیستی نمیگم میخوام نباشم، نه

اما دلم که تنگه واست!

وقتی نیستی نمیگم میمیرم، نه

اما آدما حوصلمو سر میبرن.

وقتی نیستی ، نه همیشه...

اما خیلی وقتا یه غم گنده دارم .

وقتی نیستی چهرت یادم نمیره

 اما تو ذهنم نیست ،

واسه همینه که دلتنگی میکنم گاهی!

وقتی نیستی همه چیز سر جاشه انگار

اما همیشه یه چیزی کمه.

وقتی نیستی چه فرق میکنه که من اینارو بنویسم یا نه!

یه دوستی می گفت این قانون طبیعته...

هیچ چیزی همیشگی نیست .

وقتی هستی  هیچ قانونی رو قبول ندارم...

وقتی نیستی تا کی خودمو گول بزنم؟

هیچ چیزی همیشگی نیست

 حتی

تو عزیز همیشگی

بعضی از آدما به تو فکر می کنن.

بعضی از اونا به تو توجه می کنن.

بعضی ها عاشقت می شن.

بعضی ها آرزو دارن هدیه شون رو بپذیری.

بعضی ها فکر می کنن که تو برای اونا یه هدیه ای.

بعضی ها دلتنگت میشن.

بعضی برای موفقیت هات جشن می گیرن.

بعضی ها قدرتت رو تحسین می کنن.

بعضی ها می خوان فقط با تو حرف بزنن.

بعضی ها تنها می خوان دستت رو بفشارن.

بعضی ها می خوان که تو همیشه شاد باشی.

بعضی ها می خوان همیشه سلامت باشی.

بعضی ها برات آرزوی سعادت دارن.

بعضی ها می خوان فقط با تو باشن.

بعضی ها حمایت تو رو می خوان.

و بعضی ها شانه هایت را برای گریه هاشان...

** و همه احتیاج دارن تا اینا رو به تو بفهمونن.**

** و همه احتیاج دارن تا اینا رو به تو بفهمونن.**

 ** اما: هرگز، از آرزوی کسی مگریز،‌شاید این تنها چیزی باشد که آنها در زندگی دارند.**

ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره

دنیامون یه عالمه؛ آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمی شن

همه که پر ترک مثل من و تو نمی شن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم می شه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل؛مال اشک شبای ماست

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور پنجرمون بازه هنوز

باغچمون غرق گلای ناز و عاشقه هنوز

ماه من غصه نخور باز داره فصل سیب می شه

می دونم گاهی آدم تو وطنش غریب می شه

ماه من غصه نخور ؛ماها که تب نمی کنن

ماها که از آدما کمک طلب نمی کنن

ماه من غصه نخور شمدونیا صورتین

دلایی که بشکنن چون عاشقن قیمتین

ماه من غصه نخور سبک می شی بارون بیاد

توی عاشقی باید نترسید از کم وزیاد

ماه من غصه نخور خاطره هامون کودکن

توی این قصه دلا یه وقتایی عروسکن

ماه من غصه نخور بازی زمین خوردن داره

کار دنیا همینه ؛ تولد و مردن داره

ماه من غصه نخور تاب بازی افتادن داره

زندگی شکستن و دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور گلا میان عیادتت

به نتیجه می رسه آخر یه روز عبادتت

ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مثل تو

خیلیا با زخمای عاشقی آشنان مثل تو

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمی شه

اونی که غصه نداشته باشه ؛آدم نمی شه

همزبون تنهایی ها   تو تنهایی اسیره هیچکی رو جز تو نداره    فقط تو رو دوست میداره بیا  بیا  ای همزبون      بیا بیا  بازم  بگو  بیا بازم برام بخون  برامون از خودت بگو Ghami neshaste to delam mano raha nemikone chera negare naze man mano nega nemikone

مدت هاست سکوت پیشه کردم

تا لحظه های دور  دلم درد بی تابی را نشناسد

مدت هاست از همه چیز گریخته ام

به امید یک راه نجات

یک نفس برای رهایی

یک فریاد برای تمام لحظه ها

چقدر سخت است

زمانی که دلت را تنها به یک لحظه

به یک اتفاق دلخوش کنی

وتمام ثانیه ها را

تمام سختی ها را

به امید رسیدن به آن لحظه

به امید دلگرمی خدای دل

مدارا کنی

چقدر سخت است زمانی که چشم هایت

تمام تلخی ها رامی بیند

وپنهان اشک می ریزد

به امید آن لحظه

چقدر سخت است تمام آمال و آرزوهایت

تنها یک تپش شود

ولی زمان رسیدن آن لحظه

آسمان بی مهر شود

دریا طوفانی و ناآرام

چشم ها فریاد شود

دل ها حسرت دوران

لحظه هایی که ثانیه ها همه برایش منتظر بودند

به یک چشم بر هم زدنی

دروغ و بی دلیل شود

چقدر زجرآور است زمانی که دل دیگر نگرید

با تمام خستگی هایش

کاش می توانستم بر نگاه دلم

آرامش یابم

کاش می توانستم چشم هایم را برای همیشه

ببندم و تنها در سیاهی بمانم

که خواندیم مشکی رنگ عشقه

دیگر قدرت ذهن یاری نمی کند

دیگر چشم ها فریاد نخواهند زد

دیگر دل دنبال هدف نخواهد رفت

دیگر بارانی شیشه پنجره را نمناک نخواهد کرد

دیگر غروب انتظار نخواهد بود

دیگر هیچ پرسشی برای پاسخ نخواهد ماند

دیگر هیچ ندایی حسرت فریاد نخواهد شد

دیگر هیچ بی صدایی صدا نخواهد شد.

 

دوسه روز به رفتن تو

چیزیو بهوونه کردم

به تو گفتم که مریضم

باز تورو دیوونه کردم

میدونستم سفر تو

یعنی پایان رفاقت

خیلیا بودن که رفتن

میمونه اون به حقارت

اومدی با کوهی از خشم

حتی دستی هم ندادی

نه دیگه نگام نکردی

فهمیدم دوستم نداری

حس میکردم یه غریبه

تورو از دستم گرفته

کسی که ساده نبوده

فقط از خودش میگفته

میدونستم این اواخر

یه جورایی خسته هستی

اومدم تورو ببینم

داد زدی روم درو بستی

اونشبی که گفتی فرداش

قراره بری یه مدت

نذر کردم بمونی پیشم

رفتی و نگرفتم حاجت

وقتی گفتم که مریضم

گفتی که کاره ای نیستی

میدونستی که بهوونه است

حتی پیشم ننشستی

هق هقام مونده هنوزم

توی جانماز خیسم

گفتی از عالم دستات

دیگه هیچوقت ننویسم

گفتم دستامو میگیری؟

اما دستات سردسرد بود

تو چشات یه شوق رفتن

تو دلم یه دنیا درد بود

به همین سادگی رفتی

رفتی که نیای دوباره

کاش یکی بهت میگفتش

داره میمیره ستاره

جای بوسه های گرمت

هنوز مونده روی گونم

تو برو خدانگهدار

میخوام منتظر بمونم

حالا مدتها گذشته

از تو هم خبر ندارم

جای پات تو صحن کوچه

با یه حلقه یادگارم

خیلی وقته بزرگترین آرزم یه شب خواب راحته....چقدر دلم گرفته!!

کوچه

   کوچه

  بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

  همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

  شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

  شدم آن عاشق دیوانه که بودم.

  در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

  باغ صد خاطره خندید

  عطر صد خاطره پیچید

  یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

  پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

  ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

  تو همه راز جهان ریخته درچشم سیاهت

  من همه محو تماشای نگاهت.

  آسمان صاف و شب آرام.

  بخت خندان وزمان رام.

  خوشه ی ماه فروریخته در آب

 شاخه ها دست بر آورده به مهتاب.

  شب و صحرا و گل و سنگ

 همه دل داده به آواز شباهنگ

  یادم آید تو به من گفتی: از این عشق حذر کن!

  لحظه یی چند بر این آب نظر کن!

  آب آیینه ی عشق گذران است

  تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است!

  باش فرداکه دلت با دگران است!

  تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن!

  با تو گفتم:حذر از عشق؟ ندانم

  سفر از پیش تو هرگز نتوانم

  روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

  چون کبوتر لب بام تو نشستم

  تو به من سنگ زدی!من نرمیدم نگسستم.

  باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم!

  تا به دام توافتم همه جا گشتم و گشتم!

  حذر از عشق ندانم .

  سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم!

  اشکی از شاخه فروریخت!

  مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت!

  اشک در چشم تو لرزید

  ماه بر عشق تو خندید!

  یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم.

  پای در دامن اندوه  کشیدم.

  نگسستم  نرمیدم.....

  رفت در ظلمت غم آن شب وشبهای دگر هم!

  نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم!

  نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم....!

   بی تو اما به چه حالی من از ان کوچه گذشتم......

فریدون مشیری

هی.....

وقتی فکر می کنم که روزی فراموشم می کنی،بغض گلویم را می گیرد.
وقتی فکر می کنم که تمام خاطرات با هم بودنمان را از یاد خواهی برد، دلم می گیرد.
وقتی فکر می کنم که روزی  دستانم را رها خواهی کرد،می ترسم از تنهایی.
وقتی فکر می کنم که روزی خواهم رفت ، اشک از چشمانم فرو میریزد.
.......و تو روزی خواهی رفت و دست تقدیر را بهانه خواهی کرد.

 

 

امشب از دوری تو دلتنگم 

و غم انگیزترین آهنگم

امشب از غصه و غم لبریزم

آه ای عشق! مگر من سنگم!

برگی از شاخه جدا در پاییز

خشک و بی‌حوصله و کمرنگم 

بی تو من دهکده‌ای خاموشم

دورافتاده‌ترین فرهنگم 

حرف ناگفته زیاد است ولی

حیف در قافیه‌ها می‌لنگم

 

 

 

 

 

 

آخر ای دوست نخواهی پرسید
که دل از دوری رویت چه کشید؟؟؟
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید

داغ ماتم شد و بر سینه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکید
آن همه عهد فراموشت شد؟؟
چشم من روشن روی تو سپید ....

جان به لب آمده در ظلمت غم
کی به دادم رسی ای صبح امید
آخر این عشق مرا خواهد کشت 
عاقبت داغ مرا خواهی دید!!!!

سرد است ...
بدون تو همه چیز سرد است ...
آنگاه که نیستی ٬ آفتاب سرما می پراکند و من انگار مرده ام 
صدای لرزش دندانهایم سکوتِ خلوتم را از من دزدیده
و تو نیستی که در آغوشت سکوت کنم
 و از گرمای وجودت ٬ گرم شوم
مانند درختی خشکیده شده ام ...
عذاب بی ثمری درد بزرگیست
همین روزهاست که هیزم شکنی تبرش را بر ساقه هایم بکوبد  
و تو نیستی که تبر را از دست هیزم شکن بگیری
و تو نیستی ...
سرد است ... بدون تو همه چیز سرد است ...

من اکنون فهمیده ام
مرگ یعنی زندگی بدون تو
و در اعماق اعتقادم ...
تنها تویی که می توانی در من روح بدمی .......

..........

 شطِ صبور وقتی باهات حرف می‌زنم تو چشام نگاه نکن وقتی دردمو می‌گم گونه هاتو تر نکن  گونه های خیس تو مثه جاده می مونه یک مسافر غریب اونجا زیر بارونه  وقتی باهات حرف میزنم تو منو رها نکن   میون شهر غریب منو بی پناه نکن   وقتی باهات حرف میزنم اشکامو تو پاک نکن  قطره قطره اشکامو سینه ریز تن نکن  تن تو برگ گل شقایقه اشک من شبنم صبح صادقه  تن تو گرم تر از تابه ی درد   اشک من حسرت هر چه آهه سرد منو با خودت بدون مثه ماهی و همون تنگ بلور من و از خودت بدون ......

 ........ شاخه های مجنون بید... اشکها و بغضها سخت فشرده گلوگاه  وتنگه ی خنده هایم راستی  کو لبخندم کو بهار نیست نمی دانم کجا مانده است  حیران و سرگردان پرسه زنان کوچه های غریب را میمانم   واژه‌ ها در اهتزاز رویش ساقه ی مهتاب آرزو را گم کرده اند  نمیدانم گندم های طلائی را که ارمغان می آورد ....  با تو هستم کجائی ؟  ..... ..........ا آه... تشنه ام ... تشنه جرعه ی نوری میهمانم کن .........................   

 

دهانت را می بویند

مبا دا گفته باشی دوستت دارم

دلت را می بویند

روزگار غریبی است نازنین

وعشق را کنار تیرک تازیان میزنند

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

ف.ف

گفته نتونی!!

وقتی عاشق شوی راز دلتو گفته نتونی
وقتی عاشق شوی راز دلتو گفته نتونی

چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

روز نوروز بچینی گل سرخ  بر سر راه نگات فرش کنی

روز نوروز بچینی گل سرخ  بر سر راه نگات فرش کنی

دلبرت بیاد بپرسه کار کیست؟ تو براش گفته نتونی!

چه قده سخت خدایا  چه قده سخت خدایا

تو براش گفته نتونی! چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

دلبرت خنده کنه با دگران  تو بسوزی و براش گریه کنی

دلبرت خنده کنه با دگران  تو بسوزی و براش گریه کنی

دلبرت بیاد بپرسه که چرا؟؟؟

تو براش گفته نتونی! چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا
تو براش گفته نتونی! چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

دلبرت سفر کنه تنها شوی مثل ماهی ها از آب جدا شوی

دلبرت سفر کنه تنها شوی مثل ماهی ها از آب جدا شوی

بتپی   ! مجنون شوی   ! تباه شوی! 

تو به کس گفته نتونی  چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

تو به کس گفته نتونی  چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

وقتی عاشق شوی راز دلتو گفته نتونی

وقتی عاشق شوی راز دلتو گفته نتونی

چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا

تو به کس گفته نتونی  چه قده سخته خدایا  چه قده سخته خدایا!!!

دلتنگم! به اندازهء پلکهایی که در عمرم زده ام
دلتنگم! به اندازهء دلتنگی های عالم

دلتنگ دوران کودکی

دلتنگ پدر و مادر بزرگ مرحومم

دلتنگ روزهای گذشته که همه اش خاطره شد

دلتنگ معصومیت از دست رفته
 
دلتنگم!!

دلتنگم گر به قصر آرزوها نرسم

دلتنگ روزهای پر هیاهو   روزهای بیشتر با تو بودن

دلتنگ صداقت های روزگار

و بیشتر از همه دلتنگ تو و و 

ماه و سنگ

اگر ماه بودم   به هر کجا که بودم
سراغ تو را از  خدا می گرفتم

و گر سنگ بودم   به هر جا که بودم
سر رهگذار تو   جا می گرفتم

اگر ماه بودی ـ به صد ناز ـ شاید 
شبی بر لب بام من می نشستی

وگر سنگ بودی   به هر جا که بودی
مرا می شکستی   مرا می شکستی !!

هر ثانیه که می گذرد

چیزی از تو را با خود می برد

زمان غارتگر عجیبی است

همه چیز را بی اجازه می برد

و تنها یک چیز را همیشه فراموش میکند

حس دوست داشتن تو را