امید/سراب

*

*

>>شعر از خودم<<

*

*

باز مینویسم از سر خط

باز می گویم قصهء این زندگی

از هیاهوی خفته

از گذشته های روبرو

از روزهای تلخ و شیرین

از گناه دیگران سوختن!

از تلاش بی سر انجام

به هدف های نا معلوم

از دوستی شوم روزگار

از غفلت و درد های ماندگار

باز می نویسم از سر خط

باز می گویم قصهء این زندگی

از حدیث دل که خاک شد

از سکوت دل که نشکست

به غروری که زمین خورد

باز هم می نویسم..

آری هنوز نفس می کشم

گویی که تنها ترین تنها منم

و چه پوچ است

برای بیهوده ترین سوختن

باز مینویسم از سر خط

باز می گویم از خاطرات خفته

از یادگاری های مانده در ذهنم

به همزبونه تنهایی ها

*

*

۱۲/۱۲/۸۵ 

40:oo

*  

اگر طوفان بر  سرت کوفت و دلت را آزرد مرا صدا زن من با نفس گرم بهار خواهم بود و پیشت خواهم آمد. *** در تنگ روزی به فردا امید بند و اگر گلت پژمرد شکوفه ای دیگر به خاک بسپار اگر دلت گرفت مرا صدا زن من همچو امیدی نغمه ای خواهم بود و در دلت صدا خواهم کرد *** اگر شادی خود را گم کردی مپندار که دیگر رفتی در حصار هر غم سعادتی پنهان است اگر به زانو در آمدی مگو که: دیگر بر نتوانم خاست ویرانگری سیل را آباد نتوانم کرد چنین اندیشه مکن و به پریشان خاطری، مرا صدا زن   * * عیدت مبارک

http://www.bachehayegham.blogfa.com/

۲۵ بهمن ۸۵

در گریز ناگزیرم

گریه شد معنای لبخند

ما گذشتیم و شکستیم

پشت سر پل های پیوند

تو ام خودخواهی کن..

به همین سادگی رفتی

خداحافظ عزیزم

سهم تو شد روز تازه

سهم من برات بمیره

به همین سادگی کم شد

عمر گل بوته تو دستم

گله از تو نیست میدونم

خودم اینو از تو خواستم

به جون ستاره ها

تو عزیز تر از چشامی

هر جا هستی خوب و خوش باش

تا ابد بغض صدامی

حالا محض لحظه هامون

نشه باورت یه وقتی

که دوستت ندارم

اینو به خدا گفتم به سختی

من اگه دوست نداشتم

پای غم هات نمی موندم

واست این همه ترانه

از ته دل نمی خوندم

اگه گفتم برو خوبم

واسه این بود که می دیدم

داری آب میشی  میمیری

اینو از همه شنیدم

دارم از دوری ت میمیرم

تا کنار من نسوزی

از دلم نمی ری عمرم

نفسام تو که هنوزی

تو رو محض خیره هامون

که نفس نفس خدا شد

از همون لحظه که رفتی

روحم از تنم جدا شد

تو که تنها نمی مونی

منه تنها رو دعا کن

خاطراتمو نگه دار

اما دستامو رها کن

دست تو اول عشقه

بسپرش به آخرین مرد

مردی که پشت یه دیوار

واسه چشمات

گریه می کرد

گریه می کرد

گریه می کرد.. 

 

                       

               

 

 

 

             

غصه نخور مسافر

غصه نخور مسافر     اینجا ما هم غریبیم

غصه نخور مسافر     اینجا ما هم غریبیم

از دیدن نور ماه         یک عمر بی نصیبیم

فرقی نداره بی تو           بهارمون با پاییز

نمی بینی که شعرام      همه شدن غم انگیز

غصه نخور مسافر           اونجا هوا که بد نیست

اینجا ولی آسمون           اشک ریختن هم بلد نیست

غصه نخور مسافر              فدای قلب تنگت

فدای برق نازت           اون چشای قشنگت

غصه نخور مسافر          تلخ هوای دوری 

من که اینو می دونم           که تو چقدر صبوری

غصه نخور مسافر         بازم میای به زودی

ما رو بگو چه کردیم           از وقتی تو نبودی

غصه نخور مسافر            غصه نخور مسافر   

غصه اثر نداره      از دل تو می دونم     هیشکی خبر نداره

غصه نخور مسافر        رفتیم تو ماه اسفند

اردیبهشت که میشه تو بر می گردی     لبخند

غصه نخور مسافر          همیشه اینجوری نیست

همیشه که عزیزم        راهت به این دوری نیست

غصه نخور مسافر         تولد دوباره

غصه نخور مسافر        غصه نخور ستاره

غصه نخور مگه تو        کنار دریا نیستی   

غصه نخور مگه تو        کنار دریا نیستی

من چشم به راهت می مونم         ببین تو تنها نیستی 

غصه نخور مسافر        غصه کار گل ها نیست

سفر یه امتحان         به جون تو بلا نیست

غصه نخور مسافر          تو خود آسمونی

غصه نخور مسافر تو خود آسمونی...

 

شب ی ل د ا

 

لحظه ای که زمان تمام هستی را با خود می بُرد

سکوتی به وسعت دشتهای شرق زمین را خاموشی مطلق می کشاند هیچ کلامی گفته نشد

فقط چشم مانده بود و چشم

تنها دل بود که از حال دل خبر داشت

آسمان گرد جدایی می پاشید

ستاره ها از خجالت به نقاب نشسته بودند

باد تلاش می کرد که دستهارا به هم پیوند دهد

اما

ناگاه صدایی آمد!!!

خاموش

تقدیر است

جدایی سر نوشت است

ماه هم با زمان قهر کرد

شب تیره وتار بود

آسمان تصویری روشن از کینه ی تار بود

قدرت اشک بود که دل را نجات داد

وصدایی سرد که دل را به هلاکت کشاند

خداحافظ

وبرای همیشه خاموش شد

دیده پر از خون بود تنها

قدرت اشک بود که مرا زنده نگاه داشت

خوب بنگر

بنگر

هنوز هم خوبی هست !؟

هنوز هم می توان خندید ...

هنوز هم مردمان ما خوبند...

هنوز هم در اعماق وجود هر کس هر چه قدر هم کوچک ، خدا هست...

هنوز هم فرشتگان رحمت هر روز به زمین می آیند..

هنوز تاریکی آنقدر دنیا را فرا نگرفته است،

که زمین هم تحملش طاق شود..

*!! از یاد نبریم !!*

هر چی داریم از شهدا داریم بگذریم که زندگی تو این دوره زمونه سخت شده ولی !! ولی شهدا نبودند ما هم نبودیم ببینید

فرزند یک شهید چه حرفها داره؟؟>> sportboy

حتما تا آخرش بخونید

نامه ای به پدر شهیدم محمد ناصر ناصری
 

زهرا ناصری

باباجان، باز سلام
ای پدر جان؛ منم، زهرایت
دختر کوچک تو
 

ای امید من و
ای شادی تنهایی من
به خدا این صدمین نامه بُوَد
از چه رو هیچ جوابم ندهی
 

یاد داری که دم رفتن تو
              دامنت بگرفتم
                     من به تو می گفتم

	دختر شهید

                            پدر این بار نرو         پدر این بار نرو

من همان روز، بله فهمیدم
                     سفرت طولانیست
                                   از چه رو ای پدرم
                                          تو به این چشم ترم هیچ توجه نکنی

به خدا خسته شدم
       به خدا خسته شدم
              به خدا قلب من آزرده شده

چند سال است که من منتظرم
              هر صدایی که ز در می آید
                            همچو مرغی مجروح
                                          پا برهنه سوی در تاخته ام

	شهید محمد ناصر ناصری

بس که عکست به بغل بگرفتم
              رنگ از روی من و عکس چو ماهت رفته ست

من و داداش رضا
           برسر عکس تو دعوا داریم
                   او فقط عکس تو را دیده پدر
                            با جمال تو سخن می گوید
                                   مادرم از تو برایش گفته
                                            او فقط بوی پدر را زلباست دارد

کنگره بزرگداشت سرداران و 700 شهید شهرستان بیرجند - تیر 81

بس که پیراهن تو بوییده
              بس که در حال دعا، رو به سجاده ی تو اشک فشان نالیده
طاقتش رفته دگر
       پای او سست شده
              دل او بشکسته
              به خدا خسته شدیم        به خدا خسته شدیم

پدرم! گر تو بیایی به خدا
              من زتو هیچ تقاضا نکنم
                            لحظه ای از پیشت، جای دیگر نروم

هرچه دستور دهی
              من بلافاصله انجام دهم
                            همه دم بر رخ ماه و قدمت بوسه زنم
                                          جان زهرا برگرد               جان زهرا برگرد
دائماً می گویم:
       مادرم!
              هر که رفته ست سفر برگشته
                            پدر دوست من، پدر همسایه، پدران دیگر...
پس چرا او سفرش طولانیست
                            او کجا رفته مگر؟!
                                     ‌او که هرگز دل بی مهر نداشت!
او که هر روز مرا می بوسید
                او که می گفت برایش به خدا
                                دوری از ما سخت است
                                                پس چرا دیر نمود؟
 

آری من می دانم، که چرا غمگین است
علت تأخیرش
من فقط می دانم
آخر آن موقع ها
حرف قرآن و خدا و دین بود
کربلا بود و هزاران عاشق

   

همه مسؤولین، چون رجایی و بهشتی بودند

     

حرف یکرنگی بود
ظاهر و باطن افراد ز هم فرق نداشت

همه خواهرها زیر چادر بودند
صحبت از تقوی بود
همه جا زیبا بود
پارک هم بوی شهادت می داد

جای رقص و آواز
همه جا صوت دعا

کوچه ها راست و مردم همه راست
همگی رو به خدا
همه خط ها روشن
خوب و خوانا بودند
حرف از ایمان بود
حرفْ از تقوی بود

اما امروز پدر
درد دل بسیار است
همهء آنچه به من می گفتی
رنگ دیگر دارد، یا بسی کم رنگ است

من که می ترسم
تنها به خیابان بروم
مادرم می ترسد
او به من می گوید:

در خیابان خطر است
بر سر بعضی ها
چادری پیدا نیست
مویشان بیرون است
 

همه عینک دارند
به نظر می آید
‌چشمشان معیوب است
راهشان پیدا نیست
 

خط کج گشته هنر
بی هنرها همگی خوب و هنرمند شدند

کج روی محبوب است
در مجالس و سخنرانی ها
جای زیبای شهیدان خالیست
یا اگر هست از آن بوی ریا می آید
نامهای شهدا
یک یک از روی اماکن همه بر می دارند

از دل غم زده ما همگی بی خبرند
یا نه، بهتر گویم
بر روی اشک یتیمانِ شهید
جُنگ شادی دارند

سرقت مال عمومی هنر ست
حرف از آزادیست
علت غصه و اندوه تو بابا این است

پدرم من این بار
می نویسم که اگر
بازگشتن ز برایت سخت است
ما می آییم بَرَت
تو فقط آدرست را بنویس
در کجا منزل توست
مادرم می داند
او به من می گوید
پدرم پیش خداست
در بهشتی زیباست
با همه همسفرانش آنجاست
خانه اش هم زیبا ست
 

حضرت خامنه ای هم می گفت
دخترم غصه نخور
پدرت خندان است
دوستت می دارد
تو اگر گریه کنی
پدرت هم به خدا می گرید
همه شب لحظه خواب
پدرت می آید،‌صورتت می بوسد
دست بر روی سرت می کشد او
من از آن لحظه دگر
شاد و خوشحال شدم
از خدا می خواهم تا که جان در تنم است
تا حیاتی باقیست
 

رهبرم چون پدری بر سر من زنده بود
چهره زیبایش،‌چون جمال مه تو
شاد و پر خنده بود
من به تو قول دهم، که دگر از این پس،
اینهمه اشک غم از دیده نریزم بابا
همچو مادر دیگر
از فراغ رویت، نیمه شب نوحه و زاری نکنم

تو فقط ای پدرم، از خدایت بطلب
که من و مادر و این امت اسلامی ما
همگی چون تو پدر
راه ما راه شهیدان باشد
دائما ً بر سر ما
سایه رهبر و قرآن باشد
پدرم خندان باش
                        من به تو مفتخرم               من به تو مفتخرم

این نامه رو با صدای  نویسندش میتونید از آدرس زیر گوش بدید

http://www.pm6semnan.blogfa.com/

یادته ستاره ها

یادته صدای موج

یادته زوزه باد سرد جاده

یادته خستگیمون

چشمای خواب زدمون

یادته خلوتمون تو دل جاده

دو تا دست سردمون

خنده های گرممون

تپش دو تا دل غریب و ساده

همشون شاهد بودن

همه با هم شنیدن

وقتی توی گوش من زمزمه کردی

منو تنها نگذاری

رو دلم پا نگذاری

ببوسم خاک جمکران را

ببوسم خاک جمکران را

تجلی گاه پیغمبران را

خبر آمد خبری در راه است

خبر آمد , خبر آمد خبری در راه است

سر خوش آن دل که از آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید

شاید این جمعه بیاید

پرده از چهره گشاید......

ebrU

>>>>>>>>>>>>>

 

 

   

   

 

 

 سهم من از شب
شاید
همان ستاره ای باشد
که همیشه پنهان است
همیشه
همیشه
همیشه
و یا به قول قاصدکها
ستاره ی من
همان است
که پیدا نیست

 

 

 

 

 

*‌‌ *‌ * * * * *‌ * * * * * * * *

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل آواز قناری تو بهار

 با تو بودن از تو گفتن زیباست
 مثل آواز قشنگ جویبار

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل نیلوفر آبی در آب
 مثل اشکهای لطیف شبنم روی گونه های زنبقهای خواب

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل بارش بارون تو کویر
مثل رویش دوباره چمن روی تن یخ زده زمین پیر

تویی مهتاب سحر ، تویی بارون کویر
از تن خستهء من گرد غربت را بگیر
مثل خورشید بزن و آبم کن
مثل لالایی شب خوابم کن
به تن خسته بزن رنگ دگر
دل ما را تو ببر تا به سحر

  

 

روزت مبارک

آقای سعید صباغی

معلم عزیزم روزت مبارک

سلام .امروز چهلمین  روز فراغ یه عزیزه معلمی دلسوز و مربی شنا و قهرمان شنای

ایران

امروز چهل روز که ورزش شهرمون جای خالی یک قهرمان و پهلوان رو حس می کنه

تو روزایی هستیم که شاگرد ها به معلم هاشون با دادن هدیه و  تبریک روز معلم

بهشون تبریک می گن معلم هاشون رو شاد می کنند!

شاگرد های آقای صباغی امسال به جای هدیه برای شادی روحش فاتحه می خونن.

آقای صباغی با همهء شاگردهاش مثل دوست صمیمی خودش بر خورد می کرد انگار

که بچه ها چندین و چند ساله که با آقا سعید دوست صمیمی هستند  واسه همین

هم کمتر کسی رو می دیدی که از آقا سعید دلگیر باشه.

از طرف خودم و بخش کوچکی از ورزش شهر به خانوادهء آقای صباغی تسلیت می گم

محمد صالح عزیز ان شاء الله زودتر حالت خوب بشه و بتونی تو درس و ورزش موفق بشی

باور کنید که هنوز باورم نمیشه که آقای صباغی ما رو ترک کرده  سال های قبل که تو

 استخر بلد نبودم شنا کنم و از آب می ترسیدم این آقا سعید بود که از شنا رو یادم

داد. چه والیبال هایی که تو مدرسه بازی می کردیم یادش به خیر . درسته که ترکمون

کرده ولی

همه می دونید که خاطره هاش باهامونه   همیشه و

همیشه تو خاطرم می مونی حاجی.  کاش از وجودش بیشتر استفاده می کردیم

کاش بیشتر از فتوت و جوانمردیش درس بگیریم و تو زندگیمون استفاده کنیم

برای شادی روح ایشون فاتحه بخونید

معلم عزیزم روزت مبارک

نشسته ایم  بر قالیچه ای به اسم جوانی... می تازیم و گرد و خاک می کنیم

زمین زیر پایمان است و اسیر یک بازی شدیم

به اسم غرور... دیواری را برای پشت سر نهادن بلند نمی بینیم

سرا پا شور ... برد و باخت را می شناسیم؟

آشناییم با شعور؟

و جداییم با غم؟

یا غرق در غرور؟

چیزی در ماست روز و شب که آرام نداریم ... چیزی از جنس جستجو

چیزی مثل خیال یه آرزو...

از زمانی که گذشت  انتظار وفا نداشته باش

فصلها بی وفا هستند , سالها بی وفا هستند

چشم انتظار  و امیدی نداشته باش

از دوست داشتن...........از عشق............

زبان هایی  که ((دوستت دارم )) را می گویند

بی وفا هستند

روزی می آید  , که در قلبت

گل ها پژمرده می شوند

تمام حقایق با دروغ ها پیوند می خورد

عاشقان  , بیهوده منتظر رفتگان هستند

مسافران بی وفا هستند  ,  جاده ها بی وفا هستند

دنیایی را تصور کن  , خالی از وفا

دوستانی که عمرت را به پایشان ریخته ای

بی وفا هستند

زندگی را تصور کن  , خالی از عشق

کسانی که جانت را به آنها بخشیده ای

بی وفا هستند

روزی می آید ,  که در قلبت

گل ها پژمرده می شوند

تمام حقایق با دروغ ها پیوند می خورد

عاشقان ,  بیهوده منتظر رفتگان هستند

مسافران بی وفا هستند       جاده ها بی وفا هستند.....

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. 

.

.

.

.

.

.

.

. 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

در گذشت حاج سعید صباغی

خدایا چرا هر کی برامون عزیزه زودتر از همه ترکمون می کنه؟

 پنجمین روز درگذشت حاج سعید صباغی قهرمان شنای

 پیشکسوتان ایران و

 معلم ورزش

 دبیرستانهای استان قزوین

با آقای صباغی  قرار بود یک روز در سالن یر پوشیده یک گیم بدمینتون بازی کنیم البته در مدرسه بازی می کردیم ولی باد شدید جهت توپ

 رو عوض می کرد  خودش بهم گفته بود که می خوام با هم مسابقه

بدیم   ولی هرگز این مسابقه بر گزار نشد  .منم شنا کردن رو از آقا سعید یاد گرفتم .

 آقای صباغی خاک پاتم

رفتی بی تو دلم پر درده

پاییز قلبم ساکت و سرده......