مهمانی

      اون روزا ما دلی داشتیم 
واسه مردن  جونی داشتیم                           
       واسه مردن کسی بودیم  
کاری داشتیم پاییز و بهاری داشتیم
 تو سرا ما سری داشتیم 
عشقی و دلبری داشتیم 
کسی امد که حرف عشق رو  با ما زد 
   دل ترسوی ما هم دل به دریا زد                                                                           به یک دریای توفانی دل ما رفته مهمانی 
  جه دوره ساحلش از دور پیدا نیست
یه عمری راهه و در قدرت ما نیست 
باید پارو نزد  وا داد   باید دل رو به دریا داد
خودش می بردت هر جا دلش خواست 
به هر جا برد بدون ساحل همون جاست
به امیدی که ساحل داره این دریا 
به امیدی که اروم میشه تا فردا
به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره 
به عشقی که نیمیبینی شبهاشو بی ستاره          
   {  دل ما رفته مهمانی      به یک دریای طوفانی}