کوه

 

من این پایین نشستم سرد و بی روح

تو داری می رسی به قله ی کوه ...

داری  هر لحظه از من     دور میشی

ازم  دل می کنی     مجبور میشی

تا مه    راه و   نپوشونده   نگام کن

اگه رو قله  سردت شد   صدام  کن

یه رنگ ِ مــُـرده از  رنگین کمونم..

من این پایین  نمیتونم  بمونم !

خودم گفتم که تلخه روزگارت!

من و بیرون بریز از کوله بارت

دلم می مُـرد و راه ِ بغض و سد کرد

به خاطر خودت دستاتو رد کرد

منم اونکه تو رو داده به مهتاب !

کسی که روتو می پوشونه  تو خواب

کسی که واسه آغوش ِ تو کم نیست

می خوام یادم بره.. دست خودم نیست !

با چشم  ِ تر اگه تو مه بشینی

کسی شاید شبیه من ببینی..

تا مه   راه و   نپوشونده   نگام کن

اگه رو قله  سردت شد   صدام کن

یه رنگ ِ مــُـرده از  رنگین کمونم..

من این پایین  نمیتونم  بمونم. . . 

مونا برزویی