*!! از یاد نبریم !!*

هر چی داریم از شهدا داریم بگذریم که زندگی تو این دوره زمونه سخت شده ولی !! ولی شهدا نبودند ما هم نبودیم ببینید

فرزند یک شهید چه حرفها داره؟؟>> sportboy

حتما تا آخرش بخونید

نامه ای به پدر شهیدم محمد ناصر ناصری
 

زهرا ناصری

باباجان، باز سلام
ای پدر جان؛ منم، زهرایت
دختر کوچک تو
 

ای امید من و
ای شادی تنهایی من
به خدا این صدمین نامه بُوَد
از چه رو هیچ جوابم ندهی
 

یاد داری که دم رفتن تو
              دامنت بگرفتم
                     من به تو می گفتم

	دختر شهید

                            پدر این بار نرو         پدر این بار نرو

من همان روز، بله فهمیدم
                     سفرت طولانیست
                                   از چه رو ای پدرم
                                          تو به این چشم ترم هیچ توجه نکنی

به خدا خسته شدم
       به خدا خسته شدم
              به خدا قلب من آزرده شده

چند سال است که من منتظرم
              هر صدایی که ز در می آید
                            همچو مرغی مجروح
                                          پا برهنه سوی در تاخته ام

	شهید محمد ناصر ناصری

بس که عکست به بغل بگرفتم
              رنگ از روی من و عکس چو ماهت رفته ست

من و داداش رضا
           برسر عکس تو دعوا داریم
                   او فقط عکس تو را دیده پدر
                            با جمال تو سخن می گوید
                                   مادرم از تو برایش گفته
                                            او فقط بوی پدر را زلباست دارد

کنگره بزرگداشت سرداران و 700 شهید شهرستان بیرجند - تیر 81

بس که پیراهن تو بوییده
              بس که در حال دعا، رو به سجاده ی تو اشک فشان نالیده
طاقتش رفته دگر
       پای او سست شده
              دل او بشکسته
              به خدا خسته شدیم        به خدا خسته شدیم

پدرم! گر تو بیایی به خدا
              من زتو هیچ تقاضا نکنم
                            لحظه ای از پیشت، جای دیگر نروم

هرچه دستور دهی
              من بلافاصله انجام دهم
                            همه دم بر رخ ماه و قدمت بوسه زنم
                                          جان زهرا برگرد               جان زهرا برگرد
دائماً می گویم:
       مادرم!
              هر که رفته ست سفر برگشته
                            پدر دوست من، پدر همسایه، پدران دیگر...
پس چرا او سفرش طولانیست
                            او کجا رفته مگر؟!
                                     ‌او که هرگز دل بی مهر نداشت!
او که هر روز مرا می بوسید
                او که می گفت برایش به خدا
                                دوری از ما سخت است
                                                پس چرا دیر نمود؟
 

آری من می دانم، که چرا غمگین است
علت تأخیرش
من فقط می دانم
آخر آن موقع ها
حرف قرآن و خدا و دین بود
کربلا بود و هزاران عاشق

   

همه مسؤولین، چون رجایی و بهشتی بودند

     

حرف یکرنگی بود
ظاهر و باطن افراد ز هم فرق نداشت

همه خواهرها زیر چادر بودند
صحبت از تقوی بود
همه جا زیبا بود
پارک هم بوی شهادت می داد

جای رقص و آواز
همه جا صوت دعا

کوچه ها راست و مردم همه راست
همگی رو به خدا
همه خط ها روشن
خوب و خوانا بودند
حرف از ایمان بود
حرفْ از تقوی بود

اما امروز پدر
درد دل بسیار است
همهء آنچه به من می گفتی
رنگ دیگر دارد، یا بسی کم رنگ است

من که می ترسم
تنها به خیابان بروم
مادرم می ترسد
او به من می گوید:

در خیابان خطر است
بر سر بعضی ها
چادری پیدا نیست
مویشان بیرون است
 

همه عینک دارند
به نظر می آید
‌چشمشان معیوب است
راهشان پیدا نیست
 

خط کج گشته هنر
بی هنرها همگی خوب و هنرمند شدند

کج روی محبوب است
در مجالس و سخنرانی ها
جای زیبای شهیدان خالیست
یا اگر هست از آن بوی ریا می آید
نامهای شهدا
یک یک از روی اماکن همه بر می دارند

از دل غم زده ما همگی بی خبرند
یا نه، بهتر گویم
بر روی اشک یتیمانِ شهید
جُنگ شادی دارند

سرقت مال عمومی هنر ست
حرف از آزادیست
علت غصه و اندوه تو بابا این است

پدرم من این بار
می نویسم که اگر
بازگشتن ز برایت سخت است
ما می آییم بَرَت
تو فقط آدرست را بنویس
در کجا منزل توست
مادرم می داند
او به من می گوید
پدرم پیش خداست
در بهشتی زیباست
با همه همسفرانش آنجاست
خانه اش هم زیبا ست
 

حضرت خامنه ای هم می گفت
دخترم غصه نخور
پدرت خندان است
دوستت می دارد
تو اگر گریه کنی
پدرت هم به خدا می گرید
همه شب لحظه خواب
پدرت می آید،‌صورتت می بوسد
دست بر روی سرت می کشد او
من از آن لحظه دگر
شاد و خوشحال شدم
از خدا می خواهم تا که جان در تنم است
تا حیاتی باقیست
 

رهبرم چون پدری بر سر من زنده بود
چهره زیبایش،‌چون جمال مه تو
شاد و پر خنده بود
من به تو قول دهم، که دگر از این پس،
اینهمه اشک غم از دیده نریزم بابا
همچو مادر دیگر
از فراغ رویت، نیمه شب نوحه و زاری نکنم

تو فقط ای پدرم، از خدایت بطلب
که من و مادر و این امت اسلامی ما
همگی چون تو پدر
راه ما راه شهیدان باشد
دائما ً بر سر ما
سایه رهبر و قرآن باشد
پدرم خندان باش
                        من به تو مفتخرم               من به تو مفتخرم

این نامه رو با صدای  نویسندش میتونید از آدرس زیر گوش بدید

http://www.pm6semnan.blogfa.com/

یادته ستاره ها

یادته صدای موج

یادته زوزه باد سرد جاده

یادته خستگیمون

چشمای خواب زدمون

یادته خلوتمون تو دل جاده

دو تا دست سردمون

خنده های گرممون

تپش دو تا دل غریب و ساده

همشون شاهد بودن

همه با هم شنیدن

وقتی توی گوش من زمزمه کردی

منو تنها نگذاری

رو دلم پا نگذاری

ببوسم خاک جمکران را

ببوسم خاک جمکران را

تجلی گاه پیغمبران را

خبر آمد خبری در راه است

خبر آمد , خبر آمد خبری در راه است

سر خوش آن دل که از آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید

شاید این جمعه بیاید

پرده از چهره گشاید......

ebrU

>>>>>>>>>>>>>

 

 

   

   

 

 

 سهم من از شب
شاید
همان ستاره ای باشد
که همیشه پنهان است
همیشه
همیشه
همیشه
و یا به قول قاصدکها
ستاره ی من
همان است
که پیدا نیست

 

 

 

 

 

*‌‌ *‌ * * * * *‌ * * * * * * * *

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل آواز قناری تو بهار

 با تو بودن از تو گفتن زیباست
 مثل آواز قشنگ جویبار

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل نیلوفر آبی در آب
 مثل اشکهای لطیف شبنم روی گونه های زنبقهای خواب

با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل بارش بارون تو کویر
مثل رویش دوباره چمن روی تن یخ زده زمین پیر

تویی مهتاب سحر ، تویی بارون کویر
از تن خستهء من گرد غربت را بگیر
مثل خورشید بزن و آبم کن
مثل لالایی شب خوابم کن
به تن خسته بزن رنگ دگر
دل ما را تو ببر تا به سحر

  

 

روزت مبارک

آقای سعید صباغی

معلم عزیزم روزت مبارک

سلام .امروز چهلمین  روز فراغ یه عزیزه معلمی دلسوز و مربی شنا و قهرمان شنای

ایران

امروز چهل روز که ورزش شهرمون جای خالی یک قهرمان و پهلوان رو حس می کنه

تو روزایی هستیم که شاگرد ها به معلم هاشون با دادن هدیه و  تبریک روز معلم

بهشون تبریک می گن معلم هاشون رو شاد می کنند!

شاگرد های آقای صباغی امسال به جای هدیه برای شادی روحش فاتحه می خونن.

آقای صباغی با همهء شاگردهاش مثل دوست صمیمی خودش بر خورد می کرد انگار

که بچه ها چندین و چند ساله که با آقا سعید دوست صمیمی هستند  واسه همین

هم کمتر کسی رو می دیدی که از آقا سعید دلگیر باشه.

از طرف خودم و بخش کوچکی از ورزش شهر به خانوادهء آقای صباغی تسلیت می گم

محمد صالح عزیز ان شاء الله زودتر حالت خوب بشه و بتونی تو درس و ورزش موفق بشی

باور کنید که هنوز باورم نمیشه که آقای صباغی ما رو ترک کرده  سال های قبل که تو

 استخر بلد نبودم شنا کنم و از آب می ترسیدم این آقا سعید بود که از شنا رو یادم

داد. چه والیبال هایی که تو مدرسه بازی می کردیم یادش به خیر . درسته که ترکمون

کرده ولی

همه می دونید که خاطره هاش باهامونه   همیشه و

همیشه تو خاطرم می مونی حاجی.  کاش از وجودش بیشتر استفاده می کردیم

کاش بیشتر از فتوت و جوانمردیش درس بگیریم و تو زندگیمون استفاده کنیم

برای شادی روح ایشون فاتحه بخونید

معلم عزیزم روزت مبارک

نشسته ایم  بر قالیچه ای به اسم جوانی... می تازیم و گرد و خاک می کنیم

زمین زیر پایمان است و اسیر یک بازی شدیم

به اسم غرور... دیواری را برای پشت سر نهادن بلند نمی بینیم

سرا پا شور ... برد و باخت را می شناسیم؟

آشناییم با شعور؟

و جداییم با غم؟

یا غرق در غرور؟

چیزی در ماست روز و شب که آرام نداریم ... چیزی از جنس جستجو

چیزی مثل خیال یه آرزو...

از زمانی که گذشت  انتظار وفا نداشته باش

فصلها بی وفا هستند , سالها بی وفا هستند

چشم انتظار  و امیدی نداشته باش

از دوست داشتن...........از عشق............

زبان هایی  که ((دوستت دارم )) را می گویند

بی وفا هستند

روزی می آید  , که در قلبت

گل ها پژمرده می شوند

تمام حقایق با دروغ ها پیوند می خورد

عاشقان  , بیهوده منتظر رفتگان هستند

مسافران بی وفا هستند  ,  جاده ها بی وفا هستند

دنیایی را تصور کن  , خالی از وفا

دوستانی که عمرت را به پایشان ریخته ای

بی وفا هستند

زندگی را تصور کن  , خالی از عشق

کسانی که جانت را به آنها بخشیده ای

بی وفا هستند

روزی می آید ,  که در قلبت

گل ها پژمرده می شوند

تمام حقایق با دروغ ها پیوند می خورد

عاشقان ,  بیهوده منتظر رفتگان هستند

مسافران بی وفا هستند       جاده ها بی وفا هستند.....

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

. 

.

.

.

.

.

.

.

. 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

در گذشت حاج سعید صباغی

خدایا چرا هر کی برامون عزیزه زودتر از همه ترکمون می کنه؟

 پنجمین روز درگذشت حاج سعید صباغی قهرمان شنای

 پیشکسوتان ایران و

 معلم ورزش

 دبیرستانهای استان قزوین

با آقای صباغی  قرار بود یک روز در سالن یر پوشیده یک گیم بدمینتون بازی کنیم البته در مدرسه بازی می کردیم ولی باد شدید جهت توپ

 رو عوض می کرد  خودش بهم گفته بود که می خوام با هم مسابقه

بدیم   ولی هرگز این مسابقه بر گزار نشد  .منم شنا کردن رو از آقا سعید یاد گرفتم .

 آقای صباغی خاک پاتم

رفتی بی تو دلم پر درده

پاییز قلبم ساکت و سرده......

فروردین ما چند سالی مونده تا بیاد......!

به نام آفرینندهء بزرگ     آفرینندهء تنهایی و غم    داور بر حق    به نام خداوند ایثار و انصاف

سلام عزیزان دل ...

بزار این شونه ء نمناک تکیه گاه گریه

باشه  بزار این خسته بیفته تا شاید

 دوباره پاشه

گریه کن دلت سبک شه  من فدای

 گریه هاتم تو رو تنها نمی ذارم تا

     همیشه   پا به پاتم

کسی از آنطرف بوی علف

به من آواز چکاوک داده ...

طرفی از پس آلودگی روح غروب

دعوتم کرده به رسته خیز نورانی دل

و سپرده ست مرا

تا که آبستن این باد شناور باشم !

من را خبری باید بردن

تا مشرق افسرده ی این روزنه ها !

من وضو خواهم ساخت

و نمازی بر سجاده ی ایمان خواهم کرد

خبری خواهم داد زاغهای سر هر مزرعه را

.... که مترسک زنده ست !!!

شانه هایش پر احساس نیازند به موسیقی منقار شما !

عادت ترسیدن باید امروز شکستن

باید از وسوسه رستن

باید از پیله گسستن

باید امروز شکستن

باید امروز شکستن

به تماشای تولدی صمیمانه نشستن

باید امروز شکستن !

خداحافظی

دیگه واقعا رفتنی هستم.

جالبه نه؟؟ .

۸ ماه با شما بودم.روز و شب.عشقم این بود که نظرات شما رو بخونم.با شما باشم.ولی ....تو این چند وقته       دو ستای خوبی پیدا کردم که بهترین بهانه بود برای ادامه دادن این نوشته ها ولی ...! عشق از بین رفته دوست داشتنا  الکی شده همه به هم پشت میکنن الا .....

از دوستای گل وبلاگم همزبونای صادق  خیلی خیلی  تشکر میکنم .و بهشون می گم شاید یه رووز برگشتم. به  یاد همتون هستم.

 پری ناز کوچولو

 رفتی خونم شده ویرون

 دلم از بی کسی خونه نمیتونه که بخونه

 حرفای نگفته مونده      ولی دل باید بدونه

 اون که رفته دیگه رفته     نمیخواد دیگه بمونه

 نمیخوام که باز بیایی    اون چشاتو من ببینم

 خاطرات باز جون بگیرن     بباز دوباره من بمیرم

 نمیخوام که باز بیای       توی تاریکی بسوزی

 آخه حیف تو عزیزم         که با من با من بمونی.......

 عزیزم سرت سلامت      هر جا رفتی هر جا هستی

 عزیزم دنیا دوروزه    قلب تو هیچوقت نسوزه

 نازنین اینو نخوندم     که تورو گریون ببینم

 الهی برات بمیرم       اشکتو هیچوقت نبینم....

 عزیزم اینو میخونم    که دلم آروم بگیره 

 آخه طفلکی میسوزه میدنم بی تو میمیره

 پری ناز کوچولو

 نگو قسمتم همین بود    نگو سرنوشت نوشته سهم من از تو همین بود

 عزیزم غمت نباشه    برو که رو به رو دوره

 برو ما تنها میشینیم      برای عشقت میمیریم

****************************************************

 آشنا
 آشنا خوش آمدی
 آرام دستم را بگیر
 آشنایی را برایم ساز کن
 آشنا من خوب میدانم که روح
 با تمام جسم من بیگانه است
 آشنا من خوب میدانم که خون
 در کویر قلب و تن خشکیده است
 آشنا من شانه هایم خسته است
 در میان سنگ و تاریخ زمان
 آشنا من دست و پایم بسته است
 آشنا من خوب بودم
 شاخه ام شاداب بود
 سیل باد و برف و باران شاخه ام بشکسته است
 آشنا آرام حرفت را بزن
 شاپرکهای لبت را باز کن
 آشنایی را برایم ساز کن

 

بیا تا خاطرات خون را

مرور کنیم

خاطرات خاکستری

اضطرابهای زرد

و انتظارهای سفید

بیا بر زورق خیال

و قسم به چشمهای شیشه ای تو

که روزی من را به شهر

آرزوهایم خواهد برد ..!

 

دلم در کوچه های شب پریشان می شود هر شب

و در حجمی پر از پاییز ، عریان می شود هر شب

چنان چشمی پر از نجوا ، در این اندوه باران زا

دلم انگار نم نم غرق باران می شود هر شب

به غارت برده است اینک خزان برگ شقایق را

بهاری اندک اندک ، آه ، ویران می شود هر شب 

وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید که بودم وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید نه شعری نه شعاری نمی خواد سنگ روی قبرم بذارید... وقتی هر اومدنی رفتنی داره نمی خواد گل روی قبرم بکارید... خیلی وقتها پیش از این مرده بودم بدون سنگ ُ بدون نام و نشون می خوام باشم برای مردنم کسی رو خبر نسازید نامه ای که گر افتد به دست خواهرم وگر افتد به دست دلبرم ُ اشکش فرو ریزد وقتی مردم روی قبرم ننویسید که بودم مادر:اگر روزی رفیق مهربانی آمد سراغ من بگو:فرزندم به ناکامی جان داد وتا آخرین لحظه عمر به سختی سخن می گفت: خداحافظ عزیزانم خداحافظ رفیقانم

 

گذشت

گذشت عمرِمن ُ  گفت هر چه بود گذشت                                 به گریه گفتم آری ولی چه زود گذشت   بهار بود‌ُ تو بودی‌ُ عشق بود‌ُ امید                                    بهار رفت‌ُ تو رفتیُ هر چه بود گذشت    گَرم به عمر شبی خوش گذشت آن شب بود                                   که در کنار تو با نغمه و سرود گذشت من میگم به من نگاه کن                       تو میگی که جون فدا کن                          من میگم چشمات قشنگه                                                                تو میگی دنیا دورنگه  من میگم دلم اسیره   تو میگی که خیلی دیره                            من میگم چشمات وا کن                                                                 تو میگی منو رها کن من میگم قلبم نشکن  تو میگی من میشکنم ؟ من ؟                    من میگم دلم رو بردی                                                                 تو میگی به من سپردی من میگم دلم شکستس تو میگی خوب میشه خستس                     من میگم بمون همیشه                                                                  تو میگی ببین نمیشه من میگم تنهام میذاری ؟ تو میگی طاقت نداری ؟                              من میگم تنهائی سخته                                                                 تو میگی این دست بخته من میگم خدا به همرات  تومیگی چه تلخ حرفات                               من میگم که تا قیامت                                                                  برو زیبا به سلامت

برای بار آخره که همزبونه تنهایی ها آپدیت شد ..

.

به همگی پیشاپیش سال نو رو تبریک می گم

   یاابا عبدالله الحسین

سربلند باشید و پیروز

یاعلی ....و خداحافظ ...

پوچ

                                                         

بی تو ؛
هزار سال است که مرده ام !

 اگه... اگه یه روزی خواستی بری....

 خیالتو قاب می کنم توی قلبم که همیشه پیشم باشی...باشه؟!؟

هی تو می روی

هی من ثانیه میشوم

هی می دوم پی ات

هذیان میشوم

ناله میشوم

اشک می شوم

هی تو می گریزی و

               همیشه من جا مانده ام  !

**همین !**

دلتنگ توام ...
و
بهانه گیر
و تو غریب تر از پیش می‌مانی
یاس من
دوستت دارم همین...

نیمه شب ها شده روشن ترین دقایق زندگیم...

تو می درخشی و من از قعر چاه برون می آیم!

** دستهای سرد و نازکم منتظر میمونن

شاید روزی دستای پر سخاوت و مهربونت خالی انگشتامو پر کنه...

بی تاب بودم، اندوه قاب های تهی از رنگ را و طرح جاودانه تو که درخاطره آب انعکاس هزار رنگ بود و بی رنگ
محو تماشای تو بودم در رقص باد و زمزمه رود...
مرور می کنم لحظه ها را تنها در تکرار صدایی که این روزها هزاران هزار بار شنیده‌ام، در پیچ و تاب ماهی‌ها روی خاک و پرسه نگاه تو که تاب دیدن نداشت.
...
خاک نمناک می شود در نمزده گی باران، آهسته می‌خوانی، تبدار می‌مانم در حضور آفتاب، روی کهنگی درگاه، میان طرح نشکفته گل‌میخ ها
شکوه مرمرین زمان است در توالی نت‌های سیاه و سپید و من تنها سکوت می‌شنوم و نگاهت می‌شود فریاد
ترنم باران و بازی آفتاب از افقی که دیگر دلگیر نیست
رسیده‌ایم تا سجود درایوانی ساکت و امن، حوضی در میان و ماهی‌ها سرخ، نشسته‌اند به تماشا که برایت آب بریزم، که برایم آب بریزی
که وضو بگیرم، که وضو بگیری
که دعا بخوانم، که دعا بخوانی
که بمانم، که بمانی
بمانی، بمانی، بمانی...
نه!
دستانت را منتظر نمی‌گذارم، قلم را می‌گیرم و می‌نویسم سطر سطر واحه را از تو
پررنگ‌تر و بی‌تاب‌تر
صدایت می‌کنم و دستانت را به نجوای آشنای هر شبم می‌سپارم، بوسه و بوسه...
این بار آمده‌ای، می‌دانم
می‌دانم
بوی یاس می‌آید.....

هوا ترست به رنگ هوای چشمانت

دوباره فال گرفتم برای چشمانت

                    اگر چه کوچک و تنگ است حجم این دنیا

قبول کن که بریزم به پای چشمانت

                                                                   بگو چه وقت دلم را ز یاد خواهی بر د

     اگر چه خوانده ام از جای جای چشمانت

دلم مسافر تنهای شهر شب بو هاست

که مانده در عطش کوچه های چشمانت

تمام آینه ها نذر یاس لبخندت

جنون آبی در یا فدای چشمانت

چه می شود تو صدایم کنی به لهجه موج

به لحن نقره ای و بی صدای چشمانت

                                          تو هیچ وقت پس از صبر من نمی آیی

در انتظار چه خالیست جای چشمانت 

 به انتهای جنونم رسیده ام اکنون

به انتهای خود و ابتدای چشمانت

 
 من و غروب و سکوت و شکستن و پاییز

 
تو و نیامدن و عشوه های چشمانت 

خدا کند که بدانی چه قدر محتاج ست 

نگاه خسته من به دعای چشمانت

تو اتاقی من نشستم

بغض گریه رو شکستم

تک و تنها گریه کردم

دل به هیچ کسی نبستم

خاطره های گذشته

از پیش چشمام گذشتن

روزای خوب واسهء من

رفتن اما بر نگشتن

رفتن اما بر نگشتن

آره تنهام میدونی

خیلی تنهام می دونی

قول بده این دفعه رو

تو کنارم می مونی

تو کنارم می مونی

بیا حتی واسه یک بار

پر کن این تنهایی ام را

بیا و ببین دوباره

شب آتیش بازی ام را

آره تنهام میدونی

تک و تنهام می دونی

قول بده این دفعه رو

تو کنارم می مونی

تو کنارم می مونی 

در  آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم 

Vaghti deltangi miad hishki soraghet nemiad

Vaghti deltangi miad

 hishki soraghet nemiad

جوان زحادثه ای پیر میشود گاهی

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

 چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

آخرین نفس

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

عقاب تیز پره  دشت های استغنا

اسیر پنجهء تقدیر می شود گاهی

صدای زمزمهء عاشقان آزادی

فغان و نالهء شبگیر می شود گاهی

نگاه مردم بیگانه در دل غربت

به چشم خستهء من تیر می شود گاهی

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

بگو اگر چه به جایی نمی رسد فریاد

کلام حق دم شمشیر می شود گاهی

بگیر دست مرا آشنای درد بگیر

مگو چنین و چنان دیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی

از این زمانه دلم سیر می شود گاهی

به سوی خویش مرا می کشد

چه خون و چه خاک

محبت است که زنجیر می شود گاهی

***************************************** 

خلوت بی تو!  معنا نداره

اینجا بدون نازنینم صفا نداره

صبور و پاکی

قرمزه  قرمز

آبی دریا پیش تو جلا نداره

طلای ناب روزگار

تا تو میای میاد بهار

کویر سردم بی تو عشق

ابری شو رو تنم ببار

بی تو نوایی ندارم

سوزه صدایی ندارم

بیا تا تو لحظهء بغض

سر روی شونت بزارم

*************

 **************

حالا که دلتنگی داره رفیق تنهاییم میشه کوچه ها نا رفیق شدن حالا که

می خوام شب و روز به هم دیگه دروغ بگن ساعتها هم دقیق شدن

طلوع من   طلوع من  وقتی غروب پر بزنه موقع رفتنه منه

طلوع من   طلوع من  وقتی غروب پر بزنه موقع رفتنه منه

******

آخه من هیچی ندارم که نثار تو کنم

تا فدای چشای مثله بهار تو کنم

میدرخشی مثله یه تیکه جواهر توی جمع

 من می ترسم عاقبت یه روز قمارت بکنم

من مثله شبای بی ستاره سرد و خالی ام

خب می ترسم جای عشق

غصه رو یارتو کنم

تو مثله قصه پر از خاطره هستی

نمیخوام منه بی نشون تو رو

 نشونه دارت بکنم

تو که بی قراره دیدن شب و ستاره ای

واسه دیدن ستاره بی قرارت بکنم

 مثله دریا بی قراری نمی تونی بمونی

من چرا مثله یه برکه موندگارت بکنم

من مثله شبای بی ستاره سرد و خالی ام

خب می ترسم جای عشق

غصه رو یارتو کنم

تو مثله قصه پر از خاطره هستی

نمیخوام منه بی نشون تو رو

نشونه دارت بکنم

تو بگو خودت بگو با تو بمونم یا برم

آخه من هیچ نمی خوام که غصه دارت بکنم

تو بگو خودت بگو با تو بمونم یا برم

آخه من هیچ نمی خوام که غصه دارت بکنم

   تعطیل! 

  تعطیل

برای همیشه

 خدا نگهدار

کاشکی.......

کاشکی تنهام نمی ذاشتی   بی تو من خیلی غریبم

     باز من ماندم و خلوتی سرد

خاطراتی  زبگذشته ای دور

یاد عشقی که با حسرت و درد

رفت و خاموش شد در دل گور

چشم ها در سیاهی  فرو رفت

ناله کردم مرو . صبر کن . صبر

لیکن او رفت .  بی گفتگو رفت

 

تو دیگه بر نمی گردی   اینو من خوب می دونم

باز به یاد تو همیشه      شبها آواز می خونم

تو دیگه بر نمی گردی   اینو من خوب می دونم

باز به یاد تو همیشه      شبها آواز می خونم

می دونم برگشتن تو     دیگه یک خواب و خیاله

تا دوباره تو رو داشتن   آرزویی  که  محاله

آرزو هر چی که باشه   اما داشتنش قشنگه

بعد رفتن تو دستام      رو به آسمون بلنده

بعد رفتن تو دستام      رو به آسمون بلنده

حالا دستام بی تو سرده       بس که بی تو گریه کردم

گونه هام خیسه از اشکام      بس که بی تو تک و تنهام

 

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

وقتی رفت غبار نشست رو رویاهای اطلسی

دیگه هیچ کسی نشد عاشق چشمای کسی

وقتی رفت دریا دیگه به ماهی ها نگاه نکرد

ماه دیگه در نیومد ستاره ادعا نکرد

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

وقتی رفت لونهء هیچ پرنده ای چراغ نداشت

واسه درد دل دلم هیچ کسی رو سراغ نداشت

وقتی رفت پرنده های کوچه بی دونه شدند

عاقلا رفتنش رو دیدن و دیونه شدند

وقتی رفت حاشیهء درختامون طلایی بود

ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

   وقتی رفت یه قطره اشک   از شهره چشماش جاری بود

همونو ازش گرفتن   آخه یادگاری بود...

تقدیم به پدر بزرگ  و  هم کلاسی عزیز محسن کاظم دوست

رویاها

رویاها را باید تسلیم کرد!

خواب دیدم!دیشب در امتداد ترس٬ همه غصه ام را خواب دیدم!

 رویاهایم تسلیم شده بودند! مطلق ٬محض!

و من٬ شاید گم ٬شاید پیدا ٬به دنبال جاده ای  می دویدم٬شاید بارانی!

آن طرف ها ٬حوالی شما ٬شاید جاده ای برای من باشد!

شاید هم باریکه راهی !که مدتها برای تو مسدود مانده باشد!

چرا این روزها ٬جاده های خدای تو٬ اینقدر امن و امان شده است؟

کاش راهزنی٬ در بین این کور راهها٬راه مرا با تمام رویاهایم می دزدید!

این روزها

چیزی می خواهد پشت مرا به زمین بزند چیزی که جنسش را نمی دانم! 

می میرم برات

نمی دونستی می میرم بی تو

بدون چشمات

رفتی از برم

تومی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

نمی خوام بیای

نمی خوام میونه تاریکیه من تو حروم بشی

نمی خوام ازت

نمی خوام مثله یک شمع بسوزی برام

تا تموم بشی

برو تا بزرگی

می خوام که فقط آرزوم بشی

می میرم برات

نمیدونستی می میرم بی تو بدون چشمات

رفتی از برم

تو نمی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

می میرم برات

عاشقم هنوز

نمی خواستی که بمونی و بسوزی به سازه دلم

گفتی من میرم

تو می خواستی بری تا فرداها

برو خوشگلم

برو راهی نیست تا فرداها

تا خاک و گلم

تا خاک و گلم

سفرت به خیر

اگه میری از اینجا تک و تنها تا یک شهر دور

برو که رفتن بدونه ما می رسه به یک دنیا نوور

برو که رفتن بدونه ما می رسه به یک دنیا نوور

به یک دنیا نور

سفرت به خیر

برو گر شکستی ز من  می تونی تو برو بساز

از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز برو

از دلی شکسته نا امید و خسته تو باز برو

تو بازم برو

نمی خوام بیای

نمی خوام میونه تاریکیه من تو حروم بشی

نمی خوام ازت

نمی خوام مثله یک شمع بسوزی برام تا تموم بشی

برو تا بزرگی

می خوام که فقط آرزوم بشی

آرزوم بشی

می میرم برات

نمی دونستی می میرم بی تو

بدون چشمات

رفتی از برم

تومی دونستی که دلم بسته به سازه صدات

آرزومه که نمی دونستی که من

می میرم برات

می میرم برات

به یادت داغ بر دل می نشانم

کاش می شد عشق را تفسیر کرد      کاش می شد عمر را تکثیر کرد

روی این  گردونهء  نا مهربان         گرمی مهر تو را تصویر کرد

یه خاطرهء کوتاه از حقیقت:

سه شنبه بود روزی که حضرت مهدی تو مسجد جمکران حضور داره آره یکی از همون سه شنبه های خدا بود  هوا سرد و سوزناک بود

پدربزرگ چند هفته ای هست که یه دردی با خودش داره واسه همین هم سه بار بیمارستان بستری شده بود و با بهبود حال مرخص شده بود.شب یلدای 84 بابام پیش پدر بزرگ تو بیمارستان بود با این شب صدمین شب یلدای پدر بزرگ بود اما این یکی رو دیگه تو خونش نبود که همهء بچه ها و نوه ها و نتیجه ها و ... کنار هم جمع بشن و خوش بگذرونن

چند روز بعد از ترخیص پدر بزرگ خبر دادن که حالش بده! بابام و عموها  رفتن که ببرنش پیش دکتر اما این دفه با مخالفتش روبرو شدند میگفت نمیخوام برم اونجا همهء بدنم رو سوراخ کنند آخه اونجا حوصله ام  هم سر میره .مثل اینکه دکترها هم از دستشون کاری بر نمی یاد.

پدر بزرگ تو یه شهر نسبتا کوچیک(شهر خودمون) حدود ۶۰ سال یا بیشتر بود که صیغهء محرمیت و عقد داماد و عروس ها رو انجام میداد .ظاهرش خیلی ساده بود همیشه زیر لب ذکر میگفت با اون تسبیح مشکی که یادگار مونده. دلتنگ اوون همه خاطره هایی که ازش دارم می شم. هنوزم هیشکی باور نمی کنه که !

هنوز صدای مهربونش تو گوشمه کوچیک تر از اینها که بودم منو با خودش به مجالس عقد می برد بهم خیلی خوش می گذشت  هر موقع به پدر بزرگ سلام می دادم در جواب می گفت سلام آقای خوش کلام. تو این چند روزه چند بار هم خوابش رو دیدم.هنوز چهرش جلو چشممه صورت مهربونش چهرهء خندونش!

یادش به خیر تابستون از حیاط بزرگ خونهء پدر بزرگ انگور قرمز می چیدم و میشستم و با همدیگه میخوردیم

پدر بزرگ اون قدیما رییس کاروان حج بوده روز آخر یکی از همون دوستای هم دوره ایش میاد ملاقات

بابا بزرگ با وجود کسالت و درد با دیدنش کلی خوشحال میشه با مهمونه عزیز مفصل صحبت می کنه و به اطرافیان می گه که ازش پذیرایی کنند از مهمون عزیز هم می خواد که شام رو پیششون بمونه اون هم موافقت می کنه!

مهمون با اطرافیان پدر بزرگ چند کلمه ای صحبت می کنه پدر بزرگ با اینکه سرم به دستش بود ! میگه که تشنه ست آب میخواد  اول بهش نمیدن اما پا فشاری پدر بزرگ ادامه داره و آب می خواد . بهش آب میدن تا تشنگی ش بر طرف شه

مهمون هنوز داره با اطرافیان(عمو و بابا و ...) صحبت می کنه

تو این میون پدر بزرگ داره یه چیزایی زیره لب میگه  آره داره با مادر بزرگ مرحوم صحبت می کنه! اسمش رو صدا می کنه  طوری که بقیه هم می شنوند  حالش رو می پرسه (زمزمه ها ادامه داره...) پدر بزرگ به یه جا خیره شده و با مادر بزرگ صحبت می کنه!

مهمون تا یک لحظه سرش رو بر می گردونه

میشنوه که پدر بزرگ گفت : (اشهد و ان لا اله الی الله و اشهد و ان محمد رسول الله) رففففت

 چند ساعت بعد از فوت  پدر بزرگ تلفن زنگ می خوره و طرف مقابل می گه که با حاج آقا کار دارم!!

کارش رو جویا میشن! میگه که امشب مجلس عقد داریم میخواستیم که حاج آقا ...... اما ...!

با رفتنه مادر بزرگ یک عالمه گل های محمدی باغچه دیگه غنچه نداد کاملا خشک شد  با رفتن پدر بزرگ تمام خونه سوت و کور شد یک شهر جای خالیش رو  حس می کنند

بهار 85 بدون  پدر بزرگ بدون بزرگ خاندان ؟! نمیشه!!

شنیدم که تنها روحانی اصیل شهرمون هم بوده

این چند باری هم که تو این چهل روز اومد به خوابم   من فکر کنم دلیل خاص خودش رو داشت

روز تشییع پشت آمبولانس همه می گفتند   لا اله الی الله  منم تو اون جمع بودم اون روز بیشتر از همهء روزها دنبال صواب بودم .....

تا اینکه موقع خوردن ناهار شد  همه مشغول خوردن ناهار بودند  پسر عموهام  هی به من میگفتند که منم باهاشون ناهار بخورم اما نخوردم

تا اینکه موقع اذان مغرب فهمیدند من روزه بودم آره روزه بودم واسه پدر بزرگ صواباش هم ماله پدر بزرگ

اما نمی خواستم بقیه بفهمن !

این چند باری هم که پدر بزرگ اومده به خوابه شاید یه جور تشکر بوده

پدر بزرگ واقعا ره صد ساله رو تو صد سال طی کرد بزرگای شهر می گن که یه سعادت ه براش که چهلمین روز فوتش با عاشورا مصادف شده

چی میشه کرد باید باور کنیم که دیگه تنها شدیم   فقط می تونیم براش دعا کنیم و راهش رو ادامه

بدیم ! روحش شاد

همه از دنیا یک روز میریم

اما پاک ترا و بهترا زود تر میرن

پدر بزرگ هر موقع که آب می نوشید میگفت سلام بر حسین

همیشه قبل از قضا خوردن بسم الله میگفت و بعد از وعدهء قضا هم خدا رو شکر می کرد و ...  همون کارایی که ما انجام میدیم از پدر بزرگ یاد گرفتیم

 کلام آخر:  دنیا بی ارزشه و بی وفا به این دنیا و آدماش دل نبند و دل اون افرادی رو که شکستی بدست بیار و به فکر اون دنیا هم باش!! اولین چیزی که آخرت پرسیده می شه نمازه ( نماز) 

 اونی که میخواستی تو غبارا گم شد         مرغی شد و پشت حصارا گم شد
اسم تو رو رو بال مرغا نوشت                   رو کنده ی سبز درختا نوشت
یه روز که بارون میومد بهش گفت              یه روز دیگه رو موج دریا نوشت
دریا با موجاش اون رو از خودش روند          مرغ هوا گم شد و اون رو گریوند
اونی که میخواستی تو غبارا گم شد         مرغی شد و پشت حصارا گم شد
باد اومد و تو جنگلها قدم زد                      اسم تو رو از همه جا قلم زد
ببین جدایی چه به روزش آورد                  چه سرنوشتی که براش رقم زد

سلام محرم

ششماهه على به دوش بابش دادند

یک جام از آن باده نابش دادند

چون با لب تشنه حاجت آب نمود

با تیر سه شعبه‏اى جوابش دادند

مفهوم بلند آفتابى عباس

از گریه کودکان کبابى عباس

از تشنگیت فرات دلخون گردید

واللَّه که آبروى آبى عباس

**************************************************************************** 

(عاشورا)

طبلها مى‏کوبند، سنجها بى‏قرارى مى‏کنند و اشکها بى‏تاب رهایى‏اند، گودخانه چشم دیگر تاب

 دریا، دریا غم نمى‏آورد و موج موج اشک بر صورتم روان مى‏شود. پلکها را مى‏بندم تا شاید

 شورش دلم رإ؛ مرهمى گذارم.

امّا صداى العطش... العطش... از فراسوى تاریخ بر جانم چنگ مى‏زند. چه نزدیک است

پژواک مویه‏هاى کودکان بى‏قرار نینوا!

چه بى‏نوایم که توان دست یارى آقا را ندارم. دستها را بالا مى‏برم. به آسمان نگاه مى‏کنم. ظهر

 خونینى است. خورشید به‏سختى مى‏تابد. اشک خورشید چون تیغه‏هاى فلزى برنده بر رویمان

 که نه، بر روح‏مان مى‏نشیند.

(آپ بعدی روز تاسوعا)

حلقهء گمشده  

http://halghe.blogsky.com  

به زودی......

نمیدانی دلم تنگ است

دلم تنگ است برای در کنارت بودن

دلم تنگ است برای خیره شدن در چشمانت

نازنینم نمیدانی که شبها تا سحر به یاد روزهایی که در کنار هم بودیم

 و درد دل میکردیم اشک میریزم

نمیدانی که دیداری دوباره در وجودم آتش عشقت را برانگیخته کرده است

نمیدانی چندین برابر از قبل به قلب مهربان و عاشقت وابسته شده ام

و باری دیگر عهد سوختن و ماندن را به تو دادم

هنوز رنگ چشمانت در خاطرم مانده و زنگ صدایت در گوشم زمزمه میکند

انتظار به پایان رسید و تو را از نزدیک تماشا کردم

 و به محبتت آمیخته شدم

ای پاکترین احساس به یادت آنقدر از اعماق وجود اشک خواهم ریخت

 تا تو را دوباره ببینم و تو را باری دیگر در آغوش بکشم

 و باری دیگر دستان گرمت را بفشارم و با همان دستها صورتم را نوازش دهی

نمیدانی که چقدر دلتنگم عزیزم 

چقدر دلتنگم

و من در غروبی سنگین گرفتار آمدم. غروبی که باید بایستم و به تنهایی ، نظاره اش کنم .دستانی که هنوز خنکای نسیم وجودت را حس میکند و گرمای پرمهر ِ عشقت را داغ و سوزان لمس میکند. به غروبی نظاره می کنم که از این پس همراه همیشگی ناله های شبانه ام خواهد بود و در آسمان ِ غروب هنوز هم ، تنها آخرین لبخندت را می بینم که همچون گذشته ای نه خیلی دور،همراه برق چشمانت ، سینه ام را سرشار از عشق می نماید.

و همراه نسیم ِ سوزناکی که از سوی دریا به سمتم می آید و خنکای آن قادر به التیام ِ آتش سوزناک ِ سینه ام نیست ، صدایت تا ابد برایم آشِنا خواهد بود.

تقدیم به ستاره ی همیشگی و ماندگار در قلبم...

بار دیگر ، در اندوه وداعی بدون خداحافظی بغض های محبوسم را در گلو میکشم و  در ساحل صاف قدم می گذرام تا در اندیشه ی تنها ستاره ام ، از  صدای هق هق ِ نفس هایم را تنها در سینه ام بشنوم.قدم میزنم و ......

وقتی میخواستم زندگی کنم راهم را بستند .)(وقتی سخن می گفتم گفتند گناه است)( وقتی می گریستم گفتند کودکانه است .)(وقتی میخندیدم گفتند دیوانه است .)(وقتی سکوت کردم گفتند عاشق است.)(نمی دانم چرا زندگی دشوار است ؟؟.)( چرا زیستن سخت است ؟؟.)

سوگ آخرین پدر بزرگ

 انا لله و انا الیه راجعون

ای دریغا راد مرد لطف و رحمت در گذشت

اسوهء شوق و تلاش و همت در گذشت

آن که با عشق علی قلبش به سینه می تپید

گشت تسلیم قضا و با رضایت در گذشت

 

  

گریه ات به حالم

می نالد از غم

این دل دما دم

فردا کجایی؟

سفر بخیر

سفر بخیر   مسافره من

گریه نکن 

گریه نکن   به خاطره من

باران می بارد امشب

دلم غم دارد امشب

آرامه جانه خسته

 ره می سپارد امشب

در نگاهت مانده چشمم

شاید از فکره سفر

 برگردی امشب

از تو دارم یادگاری

سردیه این بوسه را

 پیوسته بر لب

قطره قطره اشکه چشمم

می چکد با نم نمه  باران به دامن

بسته ای باره سفر را

با تو ای عاشق ترین

   بد کرده ام من  

باران می بارد امشب

تو رو کم دارم امشب

آرامه جانه خسته

 ره می سپارد امشب

باران می بارد امشب

تو رو کم دارم امشب

آرامه جانه خسته

ره می سپارد امشب

این کلام آخرینت

 برده میل ه زندگی را از سره من

گفته ای شاید بیایی از سفر

 اما نمیشه باوره من.

ای کاروان آهسته ران          کارامه جانم می رود

پدر بزرگ عزیزم  مهربونه خسته, یاد آوره همهء خاطرات کودکیم

برای همیشه امروز از میان ما پر کشید.

باورم نمیشه ....

ستاره‍ای از دور
مرا به وسعت پرواز خویش می‌خواند
ستاره پنجره را بسته نمی‌داند
خودم در شعری به نام چکاوک گفته‌ام :
می‌توان کاسه آن تار شکست
می‌توان رشته این چنگ گسست
می‌توان فرمان داد : هان ای طبل گران زین پس خاموش بمان
به چکاوک اما
نتوان گفت مخوان

«شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود
سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود»
«به پرستو ، به گل ، به سبزه درود ! »

«ما عاشقان نور و بهار و پرنده‌ایم
شب، بوسه می‌فرستیم
مهتاب نازنین را
با صبح می‌ستاییم
مهر گل‌آفرین را»

من دل به زیبایی به‌خوبی می‌سپارم، دینم این است
من مهربانی را ستایش می‌کنم، آیینم این است
انسان و باران و چمن را می‌ستایم
انسان و باران و چمن را می‌سرایم

او نه تنها زیباییها را می‌ستاید ، در میان آنها درس مهر و دوستی و مهربانی به ما می‌دهد.

در این گذرگاه
بگذار خود را گم کنم در عشق
بگذار از ره بگذرم با دوست، با دوست

ای همه مردم، در این جهان به چه کارید؟
عمر گرانمایه را چگونه گذرانید؟
هر چه به عالم بود اگر به کف آرید
هیچ ندارید اگر که عشق ندارید

وای شما دل به عشق اگر نسپارید
گر به ثریا رسید هیچ نیرزید
عشق بورزید
دوست بدارید !

غریبه ای یه وقت نیاد

صدای عشقمو نخواد

یا توی خلوت دلم

بدون دعوتی نیاد

دلم میخواد نبینمش

اون روزی که گریه میاد

آهسته آهسته میگم

کسی ازم بدش نیاد

از غم و غصه نمی گم

یه وقت صدایی در نیاد

گفته شده شادی کنم

از گریه ام هیچ نشه یاد

گفتن اگه زاری کنم

می برنم زودی زیاد

ای خدا زاری می کنم

تا خنده رو بدی بم یاد

گریه نباید بکنم

تا گریه هست خنده نیاد

بدون گریه نتونم

به این میگن یه اعتیاد

بدون گریه داغونم

با گریه هام نفس میاد

خدا دارم تموم میشم

انگار بردی منو ز یاد

منم دارم حروم می شم

خاطره هام رفته به باد

هیچکی بهم امون نداد

جواب عشقمو نداد

آدمک رفته به باد

ندای عشقشو سر داد

اون که همش گریه می کرد

گریه هاشم نموند به یاد

گریه شده بود خنده هاش

به خنده هاش گریه می داد

این آدم غمگین ما

جز گریه هیچ نداره یاد

تو این غمو غصه ی سرد

خنده برام شده یه درد

نمی تونم خنده کنم

بهم بگین آدم بد

اونا بهونه می کنن

گریه رو بم زهرمی کنن

چرااونا نمی دونن

اینجا فقط یه مهمونن

غریبه ای یه وقت نیاد

صدای عشقمو نخواد

یا توی خلوت دلم

بدون دعوتی نیاد

مرداب....!

 

ماه من غصه نخور

زندگی رنگارنگه

یه وقتایی دور شدن هم قشنگه!!

مراقب گلدون اطلسی باش

یه وقتای منتظره کسی باش

کسی که چشماش یه کم روشنه!
شاید یه قدری هم شبیه منه.

 

با یه رنگه سرخ زیبا

مثه برگای شقایق

تو کتاب عشق نوشته

غم و غصه واسه عاشق

نوشته عاشق همیشه

تویه بحر غم می مونه

دل عاشقم نمی شه

آوازه شادی بخونه

آوازه شادی بخونه

آخه اونکه جون و قلبش

تویه زندونی اسیره

تویه این زندون نباشه

طفلکی دلش می گیره

این دل عاشق همیشه

واسه یارش بی قراره

واسه برگشتنه یارش

همیشه چشم انتظاره

همیشه چشم انتظاره

دل اون خیلی شبا رو

مونس غصه و درده

تنور شادی قلبش

عمریه خاموش و سرده

میشه خوند از تو نگاهش

همهء درد ها رو با هم

چشمهاشم همیشه داره

راز غصه ها رو با غم

آخه اونکه جون و قلبش

تویه زندونی اسیره

تویه این زندون نباشه

طفلکی دلش می گیره

تو کتابه عشق نوشته

عاشقا صادق و پاکند

تویه راه عشق همیشه

ساده  ساده مثله خاک اند

ساده  ساده مثله خاک اند

عاشقا همیشه پاک اند

تا همیشه سینه چاک اند

ساده  ساده مثله خاک اند

عاشقا ساده و پاک اند

عابری با پاهایی از جنس تردید و دستانی از جنس انتظار

 به دنباله لحظه های عشقش دوید تا جایی که زمین ایستاد ولی زمان همچنان در حرکت بود

لحظه ها سریعتر از گذشته عبور می کنند و او در مرداب غرق شد

و آخرین اثر از او حبابهایی بود

 که یکی بعد از دیگری نا امیدی را شعار خود کردند.

کجای این جنگل شب

پنهون میشی خورشیدکم

پشت کدوم سد سکوت

پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک میکنی؟!؟!؟

من که منم برای تو

لبریزم از عشق تو و

سر شارم از هوای تو

لبریزم از عشق تو و

سر شارم از هوای تو

دسته  کدوم غزل بدم

نبض دله عاشقمو!

پشته کدوم بهانه باز

پنهون کنم هق هقمو؟

گریه نمی کنم نرووو!

آه نمی کشم بشین!

حرف نمیزنم بمان!

بغض نمی کنم ببین!

نوازشم کن و ببین

عشق می ریزه از صدام

صدام کن و ببین که باز

غنچه میدن ترانه ها

اگر چه من به چشم تو

کم ام   قدیمی ام   گم ام

آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم

گریه نمی کنم نرو!

آه نمی کشم بشین!

حرف نمیزنم بمان!

بغض نمی کنم ببین!

اگه به زوره روزگار

از زندگی ت میرم کنار

میرم که ثابت بکنم

عاشقتم دیونه وار

تو گریه های زارو زار

سپردمت به روزگار

این از خودم گذشتن رو

پایه خاطر خواهیم بزار

خیال نکن که خواستمه!

این اونه که می خواستمه

به قبلهء محمدی  اینه که حرفه راستمه

همواره به خاطر بیاور که

در اوجی معین دیگر ابری نیست

اگر زندگیت ابری است به دلیل این است که روحت آنقدر که باید بالا نرفته.!!

قربونه کبوترایه حرم امام رضا

                                      قربونه لطف و صفا و کرم امام رضا

**************************************************************************

دوست خوبم آقای محمد محمد کریمی درگذشت پدر گرامیتان را به شما

 و خانواده محترم تسلیت عرض میکنم*

**************************************************************

اندوه پست کاش چون پاییز بودم....کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموش دل انگیز بودم برگ های آرزویم یکی یکی زرد می شد آسمان سینه ام پر از درد می شد ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ میزد و چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور ور نگ آمیز بودم شاعری در چشم من میخواند شعری آسمانی در کنار قلب عاشق شعله می زد در شرار آتشی درد نهانی نغمه ی من همچو آواز نسیمی پر شکسته عطر غم میریخت بر دلهای خسته پیش رویم : چهره ی تلخ زمستان پشت سر:آشوب تا بستان عشقی ناگهانی سینه ام: منزلگه اندوه و درد و بد گمانی کاش چون پاییز بودم...کاش چون پاییز بودم(*)   تو کجایی در گستره ی بی مرز این جهان تو کجایی من در دور دست ترین جای جهان ایستادم کنار تو تو کجایی در گستره ی نا پاک این جهان تو کجایی من در پاک ترین مقام جهان ایستاده ام بر سبزی شور این رود بزرگ که می سرایند برای تو فروغ.فرخزاد

ای ستاره ها

ای ستاره ها که بر فرازاسمان

با نگاه خود اشاره گر نشسته اید

آری این منم که در دل سکوت شب

نامه های عاشقانه پاره میکنم

ای ستاره ها اگر به من مدد کنید

دامن از غمش پر از ستاره میکنم

با دلی که بویی از وفا نبرده است

جور بیکرانه و بهانه خوش تر است

در کنار این مصاحبان خودپسند

نار و عشره های زیرکانه خوش تر است

ای ستاره ها چه شد که در نگاه من

دیگر ان نشاط و نغمه مرد

ای ستاره ها چه شد که بر لبان او

اخر ان نوای گرم عاشقانه مرد

سر نهادم که در میان این سطور جستجو کنم

نشانی از وفای او

ای ستاره ها مگر شما هم اگهید

از دورویی و جفای ساکنان خاک

که اینچنین به قلب اسمان نهان شوید

ای ستاره ها ستاره های خوب وپاک

من که پشت پا زدم به هر چه هست و نیست

تا که کام او ز عشق وا کنم

لعنت خدا به من اگر به جز جفا

زین سپس به عاشقان وفا کنم

ای ستاره ها که همچون قطره های اشک

سر بر دامن سیاه شب نهادید

ای ستاره ها کز ان جهان جاودان

روزنی به سوی این جهان گشودید

رفته است و مهرش از دلم نمی رود

ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست

ای ستاره ها .ای ستارها.ای ستارها

پس دیار عاشقان جاودان کجاست

گریه نکن

من هنوز چیزی نگفتم
که تو طاقتت تموم شد
باقیشم بگم میبینی
گریه هات کلی حروم شد

من که آسمون نبودم
اما عشق تو یه ماهه
سرزنش نکن دلم رو
بخدا اون یه بیگناهه

باز که ابری شد نگاهت
بغضتم واسم عزیزه
اما اشکاتو نگه دار
نذار اینجوری بریزه

حال من خیلی عجیبه
دوست دارم پیشم بشینی
من نگاهت بکنم تا
تو چشام عشقو ببینی
تو چشام عشقو ببینی

بدجوری دیوونتم من
فکر نکن این اعتراضه
همیشه نبودن تو
کرده این دلو کلافه


میدونم فرقی نداره
واست عاشق بودن من
میدونم واست یکی شد
بودن و نبودن من

اولش گفتم یه حسه
یا یه احترام ساده
اما بعد دیدم یه عشقه
حد و اندازش زیاده

بیا و مثل گذشته
جز به من به همه شک کن
من بدون تو میمیرم
بیا و بهم کمک کن

من هنوز چیزی نگفتم
که تو طاقتت تموم شد
باقیشم بگم میبینی
گریه هات کلی حروم شد

من که آسمون نبودم
اما عشق تو یه ماهه
سرزنش نکن دلم رو
بخدا اون یه بیگناهه....

ماه من

همیشه...

وقتی نیستی نمیگم میخوام نباشم، نه

اما دلم که تنگه واست!

وقتی نیستی نمیگم میمیرم، نه

اما آدما حوصلمو سر میبرن.

وقتی نیستی ، نه همیشه...

اما خیلی وقتا یه غم گنده دارم .

وقتی نیستی چهرت یادم نمیره

 اما تو ذهنم نیست ،

واسه همینه که دلتنگی میکنم گاهی!

وقتی نیستی همه چیز سر جاشه انگار

اما همیشه یه چیزی کمه.

وقتی نیستی چه فرق میکنه که من اینارو بنویسم یا نه!

یه دوستی می گفت این قانون طبیعته...

هیچ چیزی همیشگی نیست .

وقتی هستی  هیچ قانونی رو قبول ندارم...

وقتی نیستی تا کی خودمو گول بزنم؟

هیچ چیزی همیشگی نیست

 حتی

تو عزیز همیشگی

بعضی از آدما به تو فکر می کنن.

بعضی از اونا به تو توجه می کنن.

بعضی ها عاشقت می شن.

بعضی ها آرزو دارن هدیه شون رو بپذیری.

بعضی ها فکر می کنن که تو برای اونا یه هدیه ای.

بعضی ها دلتنگت میشن.

بعضی برای موفقیت هات جشن می گیرن.

بعضی ها قدرتت رو تحسین می کنن.

بعضی ها می خوان فقط با تو حرف بزنن.

بعضی ها تنها می خوان دستت رو بفشارن.

بعضی ها می خوان که تو همیشه شاد باشی.

بعضی ها می خوان همیشه سلامت باشی.

بعضی ها برات آرزوی سعادت دارن.

بعضی ها می خوان فقط با تو باشن.

بعضی ها حمایت تو رو می خوان.

و بعضی ها شانه هایت را برای گریه هاشان...

** و همه احتیاج دارن تا اینا رو به تو بفهمونن.**

** و همه احتیاج دارن تا اینا رو به تو بفهمونن.**

 ** اما: هرگز، از آرزوی کسی مگریز،‌شاید این تنها چیزی باشد که آنها در زندگی دارند.**

ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره

دنیامون یه عالمه؛ آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمی شن

همه که پر ترک مثل من و تو نمی شن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم می شه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل؛مال اشک شبای ماست

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور پنجرمون بازه هنوز

باغچمون غرق گلای ناز و عاشقه هنوز

ماه من غصه نخور باز داره فصل سیب می شه

می دونم گاهی آدم تو وطنش غریب می شه

ماه من غصه نخور ؛ماها که تب نمی کنن

ماها که از آدما کمک طلب نمی کنن

ماه من غصه نخور شمدونیا صورتین

دلایی که بشکنن چون عاشقن قیمتین

ماه من غصه نخور سبک می شی بارون بیاد

توی عاشقی باید نترسید از کم وزیاد

ماه من غصه نخور خاطره هامون کودکن

توی این قصه دلا یه وقتایی عروسکن

ماه من غصه نخور بازی زمین خوردن داره

کار دنیا همینه ؛ تولد و مردن داره

ماه من غصه نخور تاب بازی افتادن داره

زندگی شکستن و دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور گلا میان عیادتت

به نتیجه می رسه آخر یه روز عبادتت

ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مثل تو

خیلیا با زخمای عاشقی آشنان مثل تو

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمی شه

اونی که غصه نداشته باشه ؛آدم نمی شه

همزبون تنهایی ها   تو تنهایی اسیره هیچکی رو جز تو نداره    فقط تو رو دوست میداره بیا  بیا  ای همزبون      بیا بیا  بازم  بگو  بیا بازم برام بخون  برامون از خودت بگو Ghami neshaste to delam mano raha nemikone chera negare naze man mano nega nemikone

مدت هاست سکوت پیشه کردم

تا لحظه های دور  دلم درد بی تابی را نشناسد

مدت هاست از همه چیز گریخته ام

به امید یک راه نجات

یک نفس برای رهایی

یک فریاد برای تمام لحظه ها

چقدر سخت است

زمانی که دلت را تنها به یک لحظه

به یک اتفاق دلخوش کنی

وتمام ثانیه ها را

تمام سختی ها را

به امید رسیدن به آن لحظه

به امید دلگرمی خدای دل

مدارا کنی

چقدر سخت است زمانی که چشم هایت

تمام تلخی ها رامی بیند

وپنهان اشک می ریزد

به امید آن لحظه

چقدر سخت است تمام آمال و آرزوهایت

تنها یک تپش شود

ولی زمان رسیدن آن لحظه

آسمان بی مهر شود

دریا طوفانی و ناآرام

چشم ها فریاد شود

دل ها حسرت دوران

لحظه هایی که ثانیه ها همه برایش منتظر بودند

به یک چشم بر هم زدنی

دروغ و بی دلیل شود

چقدر زجرآور است زمانی که دل دیگر نگرید

با تمام خستگی هایش

کاش می توانستم بر نگاه دلم

آرامش یابم

کاش می توانستم چشم هایم را برای همیشه

ببندم و تنها در سیاهی بمانم

که خواندیم مشکی رنگ عشقه

دیگر قدرت ذهن یاری نمی کند

دیگر چشم ها فریاد نخواهند زد

دیگر دل دنبال هدف نخواهد رفت

دیگر بارانی شیشه پنجره را نمناک نخواهد کرد

دیگر غروب انتظار نخواهد بود

دیگر هیچ پرسشی برای پاسخ نخواهد ماند

دیگر هیچ ندایی حسرت فریاد نخواهد شد

دیگر هیچ بی صدایی صدا نخواهد شد.

 

دوسه روز به رفتن تو

چیزیو بهوونه کردم

به تو گفتم که مریضم

باز تورو دیوونه کردم

میدونستم سفر تو

یعنی پایان رفاقت

خیلیا بودن که رفتن

میمونه اون به حقارت

اومدی با کوهی از خشم

حتی دستی هم ندادی

نه دیگه نگام نکردی

فهمیدم دوستم نداری

حس میکردم یه غریبه

تورو از دستم گرفته

کسی که ساده نبوده

فقط از خودش میگفته

میدونستم این اواخر

یه جورایی خسته هستی

اومدم تورو ببینم

داد زدی روم درو بستی

اونشبی که گفتی فرداش

قراره بری یه مدت

نذر کردم بمونی پیشم

رفتی و نگرفتم حاجت

وقتی گفتم که مریضم

گفتی که کاره ای نیستی

میدونستی که بهوونه است

حتی پیشم ننشستی

هق هقام مونده هنوزم

توی جانماز خیسم

گفتی از عالم دستات

دیگه هیچوقت ننویسم

گفتم دستامو میگیری؟

اما دستات سردسرد بود

تو چشات یه شوق رفتن

تو دلم یه دنیا درد بود

به همین سادگی رفتی

رفتی که نیای دوباره

کاش یکی بهت میگفتش

داره میمیره ستاره

جای بوسه های گرمت

هنوز مونده روی گونم

تو برو خدانگهدار

میخوام منتظر بمونم

حالا مدتها گذشته

از تو هم خبر ندارم

جای پات تو صحن کوچه

با یه حلقه یادگارم

خیلی وقته بزرگترین آرزم یه شب خواب راحته....چقدر دلم گرفته!!